در روایت عیون و امالی صدوق از ریان بن شبیب روایت شده که گوید در روز اول محرم به محضر امام رضا (ع) رفتم، و آن حضرت به من فرمود: «ای پسر شبیب روزه هستی؟» عرض کردم: «نه…»  سپس آن حضرت درباره ی محرم و روز عاشورا و مصیبت جانگداز امام حسین (ع) سخنانی فرمود که از آن جمله بود:  ای پسر شبیب براستی که ماه محرم ماهی است که مردم زمان جاهلیت در گذشته به خاطر حرمت آن ماه، ستم و جنگ را در آن حرام می دانستند ولی این امت نه حرمت  ماه را نگه داشتند و نه حرمت پیامبر را، که فرزندان او را کشته و زنانش را اسیر کرده و اموالش را به غارت بردند. خدایشان هیچ گاه نیامرزد.

ای فرزند شبیب اگر خواستی بر چیزی گریه کنی، بر حسین بن علی بن ابیطالب گریه کن که براستی او را همانند گوسفند کشتند، و به همراهش هیجده مرد از خاندانش را نیز کشتند که در زمین همانندی نداشتند، و در شهادت آنها آسمانهای هفتگانه و زمینها گریستند، و چهار هزار فرشته برای یاری او بر زمین فرودآمدند ولی او را کشته دیدند، و از این رو در کنار قبر آن حضرت تا روز قیام حضرت قائم همچنان ژولیده مو و گردآلود می مانند و از یاران آن حضرت خواهند بود و شعارشان نیز «یا لثارات الحسین» می باشد.

ای پسر شبیب براستی که پدرم روایت کرد از پدرش از جدش که چون جدم حسین (ع) کشته شد آسمان خون و خاک قرمز گریست، ای پسر شبیب اگر بر حسین گریه کنی تا اشگانت بر گونه ات بریزد خداوند هر گناهی که داشته باشی کوچک یا بزرگ کم یا زیاد همه را بیامرزد.

ای پسر شبیب اگر خوش داری که خدای عزوجل را در حالی دیدار کنی که گناهی نداشته باشی حسین (ع) را زیارت کن،

ای پسر شبیب اگر دوست داری در آن غرفه های ساخته در بهشت با پیامبر خدا (ص) سکونت گزینی پس لعنت فرست بر کشندگان حسین.

ای پسر شبیب اگر خوش داری ثواب و پاداش کسانی را داشته باشی که با حسین (ع) به شهادت رسیدند، هر گاه به یاد آن حضرت افتادی بگو «یا لیتنی کنت معهم فأفوز فوزا عظیما.»

ای پسر شبیب اگر خوش داری که در درجات والای بهشت با ما باشی پس محزون و اندوهگین باش در حزن و اندوه ما، و خوشحال و فرحناک باش در فرح و خوشحالی ما، و ولایت (و دوستی) ما را از دست مده که براستی اگر مردی سنگی را دوست بدارد خداوند در روز قیامت او را با همان سنگ محشور فرماید!.

متن عربی این روایت بدین شرح نقل شده است:

جمله بود: «یا ابن شبیب ان المحرم هو الشهر الذی کان أهل الجاهلیه فیما مضی یحرمون فیه الظلم و القتال لحرمته، فما عرفت هذه الامه حرمه شهرها و لا حرمه نبیها، لقد قتلوا فی هذا الشهر ذریته، و سبوا نساءه، و انتهبوا ثقله، فلا غفر الله لهم ذلک أبدا.یا ابن شبیب ان کنت باکیا لشی ء فابک للحسین بن علی بن أبی طالب (ع) فانه ذبح کما یذبح الکبش، و قتل معه من أهل بیته ثمانیه عشر رجلا، ما لهم فی الأرض شبیهون، و لقد بکت السماوات السبع و الأرضون لقتله، و لقد نزل الی الأرض من الملائکه أربعه آلاف لنصره، فوجدوه قد قتل، فهم عند قبره شعث غبر الی أن یقوم القائم، فیکونون من أنصاره، و شعارهم «یا لثارات الحسین».یا ابن شبیب لقد حدثنی أبی، عن أبیه، عن جده أنه لما قتل جدی الحسین أمطرت السماء دما و ترابا أحمر، یا ابن شبیب ان بکیت علی الحسین حتی تصیر دموعک علی خدیک غفر الله لک کل ذنب أذنبته صغیرا کان أو کبیرا، قلیلا کان أو کثیرا.یا ابن شبیب ان سرک أن تلقی الله عزوجل و لا ذنب علیک، فزر الحسین (ع)، یا ابن شبیب ان سرک أن تسکن الغرف المبنیه فی الجنه مع النبی صلی الله علیه و آله فالعن قتله الحسین.یا ابن شبیب ان سرک أن یکون لک من الثواب مثل ما لمن استشهد مع الحسین فقل متی ما ذکرته «یا لیتنی کنت معهم فأفوز فوزا عظیما».یا ابن شبیب ان سرک أن تکون معنا فی الدرجات العلی من الجنان، فاحزن لحزننا، و افرح لفرحنا، و علیک بولایتنا، فلو أن رجلا تولی حجرا لحشره الله معه یوم القیامه»

ای روضه خوان گریه ی ابن الشبیب ها

یابن الشبیب ! گریه فقط بر غم حسین

یابن الشبیب ! گریه فقط بهر كربلا

یابن الشبیب درد حسین درد جان فزاست

یابن الشبیب ! روضه ی ما داغ پر بلا است

یابن الشبیب ! درد حسین درد بی کسی است

یعنی عزیز فاطمه شبگرد بی کسی است

یابن الشبیب ! عمه ی ما را کتک زدند

آتش هزار بار به باغ فدک زدند

یابن الشبیب ! کوچه به دل غم نشانده است

یعنی هنوز دست علی بسته مانده است

یابن الشبیب ! خنده مرا ترك می كند

خد التریب را چه كسی درك می كند

یابن الشبیب ! غصه دلم را كباب كرد

شیب الخضیب دیده ی ما را پر آب كرد

یابن الشبیب ! جرم یتیم سه ساله چیست ؟

دیگر پس از امام کشی آه و ناله نیست

یابن الشبیب ! قصه ی معجر نگفتنی است

جریان حنجر و دم خنجر شنفتنی است

یابن الشبیب ! غارت خیمه عجیب بود

در شعله ها سلاله ی حیدر غریب بود

یابن الشبیب ! دختر ترسیده دیده ای ؟

در زیر خار طفلک خوابیده دیده ای

یابن الشبیب ! جد مرا سر بریده اند

پیش نگاه عمه ی ما سر بریده اند

یابن الشبیب عمه ی ما داد می زند

حسین حسین حسین حسین حسین