از وقتى که استعمار بر اثر ارتباطات آسان دنیا با یکدیگر و پیشرفت علم به وجود آمد، نظام سلطه هم پدید آمد. هرچه استعمار پیش رفته، نظام سلطه تقویت شده است. با امکانات جدید و وسایل ارتباطىِ سریع و فوق العاده اى که وجود دارد و امکانات نظامى و پولى و تبلیغاتى و غیره، نظام سلطه هرچه میخ هاى خود را بر سرزمین محل زندگى ملتها و انسانها بیشتر فروکرده، انسانها محکوم شده اند به توسرى خورى و سلطه پذیرى. نظام ما آمد این مدار را قطع کرد؛ گفت نمى شود. هرچند کمونیسم هم در دنیا بود، اما مدار سلطه وجود داشت و دنیا را تقسیم کرده بودند؛ البته نه از روى طوع و رغبت؛ تقسیمِ از روى ناچارى؛ یک قسمت دست این، یک قسمت دست آن. بنابراین مدار سلطه در آنجا هم وجود داشت. همان شوروىِ مدعىِ سوسیالیسم و کمونیسم و عدالت اجتماعى، در اروپاى شرقى فجایع عظیمى به راه انداخت که لابد بعضى از شماها یادتان هست- ماها که یادمان هست- بعضى ها هم لابد در کتابها و نوشته ها خوانده اید. لهستان یک طور، مجارستان یک طور، چکسلواکى یک طور. خونها ریختند، آدم ها کشتند، تانکها بردند؛ همان کارى که امروز امریکایى ها در عراق دارند مى کنند؛ همان کارى که امریکایى ها چند صباحِ قبل در افغانستان کردند. سلطه، سلطه است. بنابراین مدار حرکت سلطه آمیز و متکىِ به سلطه و بر محور سلطه وجود داشت. ایران اسلامى آمده این مدار را قطع کرده؛ مى گوید ما قبول نداریم. این طرح، در دنیا بى جواب هم نمانده است. ملتها به این طرح خیلى معتقد شده اند.۱۳۸۳/۰۸/۰۶