1. فروتنى آن است كه با مردم چنان كنى كه دوست دارى با تو چنان باشند.

(المحجة البيضاء، ج 5، ص 225)

 

2. براى خداوند بقعه هايى است كه دوست دارد در آنها به درگاه او دعا شود و دعاى دعاكننده را به اجابت رساند، و حائر حسين (علیه السلام) يكى از آنهاست .

(تحف العقول، ص 510)

 

3. هر كس از خدا بترسد، مردم از او بترسند، و هر كه خدا را اطاعت كند، از او اطاعت كنند، و هر كه مطيع آفريدگار باشد، باكى از خشم آفريدگان ندارد، و هر كه خالق را به خشم آورد، بايد يقين كند كه به خشم مخلوق دچار مى شود.

(تحف العقول، ص 510)

 

4. كسى كه چهل روز گوشت نخورد بد خلقى پيدا كند، و كسى كه چهل روز پى در پى نيز گوشت بخورد اخلاقش بد مى شود.

(بحار الانوار، ج 56، ص 326)

 

5 . به راستى كه خدا، جز بدانچه خودش را وصف كرده، وصف نشود . كجا وصف شود آنكه حواس از دركش عاجز است، و تصورات به كنه او پى نبرد، و در ديده ها نگنجد؟ او با همه نزديكيش دور است و با همه دورى اش نزديك . كيفيت و چگونگى را پديد كرده، بدون اينكه خود كيفيت و چگونگى داشته باشد . مكان را آفريده بدون اينكه خود مكانى داشته باشد . او از چگونگى و مكان بر كنار است . يكتاى يكتاست، شكوهش بزرگ و نامهايش پاكيزه است .

(تحف العقول، ص 510)

 

6. هر كه بر طريق خداپرستى محكم و استوار باشد، مصائب دنيا بر وى سبك آيد، گر چه تكه تكه شود.

(تحف العقول، ص 511)

 

7. اگر بگويم كسى كه تقيه را ترك كند مانند كسى است كه نماز را ترك كرده، راست گفته ام .

(تحف العقول، ص 511)

 

8. شخص شكرگزار، به سبب شكر، سعادتمندتر است تا به سبب نعمتى كه باعث شكر شده است . زيرا نعمت كالاى دنياست و شكرگزارى، نعمت دنيا و آخرت است .

(تحف العقول، ص 512)

 

9. خداوند دنيا را سراى امتحان و آزمايش ساخته و آخرت را سراى رسيدگى قرار داده است، و بلاى دنيا را وسيله ثواب آخرت، و ثواب آخرت را عوض بلاى دنيا قرار داده است .

(تحف العقول، ص 512)

 

10. ستمكار بردبار، بسا كه به وسيله حلم و بردبارى خود از ستمش گذشت شود و حقدار نابخرد، بسا كه به سفاهت خود، نور حق خويش را خاموش كند.

(تحف العقول، ص 512)

 

11. كسى كه خود را سبك مى شمارد، از شر او در امان مباش .

(تحف العقول، ص 512)

 

12. اگر مردم مسيرى را انتخاب كنند و در آن گام نهند من به راه كسى كه تنها خدا را خالصانه مى پرستد خواهم رفت .

(بحار الانوار، ج 78، ص 245)

 

13. حسد نيكوييها را نابود سازد.

(مسند الامام الهادى، ص 302)

 

14. تكبر و غرور، دشمنى آورد.

(مسند الامام الهادى، ص 302)

 

15. فقر يعنى آزمندى نفس است و نااميدى بسيار.

(بحار الانوار، ج 78، ص 368)

 

16. بخل ناپسنده ترين خلق و خوى است .

(مسند الامام الهادى، ص 302)

 

17. طمع خصلتى ناروا و ناشايست است .

(مسند الامام الهادى، ص 302)

 

18. امام هادى (علیه السلام) به كسى كه در ستايش از ايشان افراط كرده بود فرمودند : از اين كار خوددارى كن كه تملق بسيار، بدگمانى به بار مى آورد، و اگر برادر مؤمنت مورد اعتماد تو واقع شد، از تملق او دست بردار و حسن نيت نشان ده .

(مسند الامام الهادى، ص 302)

 

19. هر گاه در زمانه اى عدل بيش از ظ لم رايج باشد، بدگمانى به ديگرى حرام است، مگر آنكه آدمى بدى از كسى ببيند، و هرگاه در زمانه اى ظ لم بيش از عدل باشد، تا وقتى كه آدمى خيرى از كسى نبيند، نبايد به او خوشبين باشد.

(مسند الامام الهادى، ص 304)

 

20. بهتر از نيكى نيكوكار است، و زيباترين از زيبايى، گوينده آن است، و برتر از علم حامل آن است، و بدتر از بدى، عامل آن است، و وحشتناكتر از وحشت، آورنده آن است .

(مسند الامام الهادى، ص 304)

 

21. از كسى كه بر او خشم گرفته اى، صفا و صميميت مخواه و از كسى كه به وى خيانت كرده اى، وفا مطلب، و از كسى كه به او بدبين شده اى، انتظار خيرخواهى نداشته باش، كه دل ديگران براى تو همچون دل تو براى آنهاست .

(مسند الامام الهادى، ص 305)

 

22. خشم بر زير دستان از پستى است .

(مسند الامام الهادى، ص 304)

 

23. هر كه از خود راضى باشد، خشمگيران بر او زياد خواهند بود.

(مسند الامام الهادى، ص 303)

 

24. مقدرات چيزهايى را بر تو نمايان مى سازد كه به فكرت خطور نكرده است .

(مسند الامام الهادى، ص 303)

 

25. نارضايتى پدر و مادر، كم توانى را به دنبال دارد و آدمى را به ذلت مى كشاند.

(مسند الامام الهادى، ص 303)

 

26. مردم در دنيا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان هستند.

(مسند الامام الهادى، ص 304)

 

27. مسخرگى، تفريح سفيهان و كار جاهلان است .

(مسند الامام الهادى، ص 304)

 

28. وقت جان دادنت نزد خانواده ات را به ياد آر كه در آن هنگام طبيبى جلوگير مرگت و دوستى نفع رسانت نباشد.

(مسند الامام الهادى، ص 304)

 

29. جدال، دوستى قديمى را تباه مى كند و پيوند محكم را مى گسلد و كمترين چيزى كه در آن است كوشش براى غلبه بر ديگرى است كه آن هم ريشه علتهاى جدايى است .

( مسند الامام الهادى، ص 304)

 

30. حكمت، اثرى در دلهاى فاسد نمى گذارد.

(مسند الامام الهادى، ص 304)

 

31. براى نعمتها همسايه خوبى شويد و با شكرگزارى به افزودن آن اميدوار باشيد.

(مسند الامام الهادى، ص 305)

 

33. نادان، اسير زبان خويش است .

(مسند الامام الهادى، ص 304)

 

34. افسوس كوتاهى كارهاى گذشته را با تلاش در آينده جبران كنيد.

(مسند الامام الهادى، ص 304)