پاسخ:

كنيه داراي اسمى است كه با لفظ "اب" يا "ام" شروع م ى‏شود مانند: اباعبداللّه و امّ البنين. امام زمان(ع) همنام و هم كنيه پيامبر اسلام(ص) است و در برخى از روايات از بردن نام ايشان تا هنگام ظهور، نهى شده است.

لقب‏هاى مشهور آن حضرت عبارتند از: مهدى، قائم، منتظَر، بقيةالله، حجّت، خلف صالح، منصور، صاحب الامر، صاحب الزمان و ولىّ‏ عصر كه معروف‏ترين آن‏ها "مهدى" است.

هر يك از اين لقب‏ها، بيانگر پيام ويژه‏اى درباره آن بزرگوار است.

آن امام خوبى‏ ها را:

"مهدى" گفته‏ اند زيرا كه هدايت شده ‏اى است كه مردم را به سوى حق مى‏ خواند

و "قائم" خوانده‏ اند چون براى حق، قيام خواهد كرد

و "منتظَر" ناميده ‏اند زيرا كه همگان در انتظار مقدم اويند

و "بقيةاللّه" لقب داده‏ اند چرا كه باقيمانده حجت‏هاى خدا و آخرين ذخيره الهى است.

"حجّت" به معنى گواه خدا بر خلق

و "خلف صالح" به معنى جانشين شايسته براى اولياء خداست.

او "منصور" است چون از سوى پروردگار يارى مى‏ شود

و "صاحب الأمر" است چون امر ايجاد حكومت عدل الهى به عهده اوست.

"صاحب الزمان و ولىّ عصر" نيز به معنى آنست كه او حاكم و فرمانرواى يگانه زمان است.