بدان كه عمده اعمال در روضه مطهره امام حسين عليه السلام دعا است زيرا كه اجابت دعا در تحت آن قبه ساميه يكى از چيزهايى است كه در عوض شهادت، حق تعالى به آن حضرت لطف فرموده و زائر بايد آن را غنيمت دانسته در تضرع و انابه و توبه و عرض حاجات كوتاهى نكند و در طى زيارات آن حضرت ادعيه بسيارى با مضامين عاليه وارد شده است. و بهتر آن است كه از دعاهاى صحيفه كامله آنچه تواند بخواند كه بهترين دعاها است. اين دعاى مختصر را كه در ضمن يكى از زيارات نقل شده ذكر مى ‏كنيم و آن دعا اين است كه مى‏ گويى در آن حرم شريف در حالى كه دستها را بسوى آسمان بلند كرده باشى‏:

اللَّهُمَّ قَدْ تَرَى مَكَانِي وَ تَسْمَعُ كَلاَمِي وَ تَرَى مَقَامِي (مَكَانِي)

پروردگارا تو مكان مرا مى‏بينى و كلامم را مى ‏شنوى و اقامتم

وَ تَضَرُّعِي وَ مَلاَذِي بِقَبْرِ حُجَّتِكَ وَ ابْنِ نَبِيِّكَ‏

و تضرع و پناه آوردنم به قبر حجت خود و فرزند پيغمبر گراميت مشاهده مى ‏كنى

وَ قَدْ عَلِمْتَ يَا سَيِّدِي حَوَائِجِي وَ لاَ يَخْفَى عَلَيْكَ حَالِي‏

 و اى آقاى من به حوايجم كاملا آگاهى و حال (پريشانم) بر تو پنهان نيست

وَ قَدْ تَوَجَّهْتُ إِلَيْكَ بِابْنِ رَسُولِكَ وَ حُجَّتِكَ وَ أَمِينِكَ

و من با توسل به فرزند رسولت و حجت و امين حضرتت به درگاه كرمت روى آورده ‏ام

وَ قَدْ أَتَيْتُكَ مُتَقَرِّباً بِهِ إِلَيْكَ وَ إِلَى رَسُولِكَ‏

و آمده ‏ام كه بوسيله او بسوى تو و رسول گراميت تقرب جويم

فَاجْعَلْنِي بِهِ عِنْدَكَ وَجِيهاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ‏

 پس اى خدا مرا به شفاعت او نزد حضرتت در دنيا و آخرت آبرومند و مقرب گردان

وَ أَعْطِنِي بِزِيَارَتِي أَمَلِي وَ هَبْ لِي مُنَايَ وَ تَفَضَّلْ عَلَيَّ بِشَهْوَتِي (بِسُؤْلِي) وَ رَغْبَتِي‏

 و به سبب زيارتش امل و آرزويم عطا و موهبت فرما و در ميل و رغبتم كرم و تفضل كن

وَ اقْضِ لِي حَوَائِجِي وَ لاَ تَرُدَّنِي خَائِباً وَ لاَ تَقْطَعْ رَجَائِي وَ لاَ تُخَيِّبْ دُعَائِي‏

 و حوايجم برآور و مرا از درگاه كرمت محروم برمگردان و قطع اميدم مفرما و دعايم را مردود مگردان

وَ عَرِّفْنِي الْإِجَابَةَ فِي جَمِيعِ مَا دَعَوْتُكَ مِنْ أَمْرِ الدِّينِ وَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ

 و در تمام دعاهايى كه به درگاهت كردم در امر دين و دنيا و آخرت اجابتش را بر من معلوم و آشكار ساز

وَ اجْعَلْنِي مِنْ عِبَادِكَ الَّذِينَ صَرَفْتَ عَنْهُمُ الْبَلاَيَا وَ الْأَمْرَاضَ وَ الْفِتَنَ وَ الْأَعْرَاضَ‏

 و مرا از آن بندگانت قرار ده كه بلاها و امراض و فتنه‏ ها و گزند و آسيبها را دور از آنها كردى

مِنَ الَّذِينَ تُحْيِيهِمْ فِي عَافِيَةٍ وَ تُمِيتُهُمْ فِي عَافِيَةٍ

آنان كه آنها را در آسايش زنده داشتى و در آسايش و سعادت ميراندى

وَ تُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ فِي عَافِيَةٍ وَ تُجِيرُهُمْ مِنَ النَّارِ فِي عَافِيَةٍ

 و در آسايش و راحتى در بهشت برين درآوردى و در آسايش از آتش دوزخ در پناه خود درآوردى

وَ وَفِّقْ لِي بِمَنٍّ مِنْكَ صَلاَحَ مَا أُؤَمِّلُ

و مرا موفق به فضل و كرم خاصت بدار بر صلاح و شايستگى هر چه آرزو دارم

فِي نَفْسِي وَ أَهْلِي وَ وُلْدِي وَ إِخْوَانِي وَ مَالِي‏

 در شخص خودم و اهل بيت و فرزندان و برادران و داراييم

وَ جَمِيعِ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‏.

 و هر نعمت كه بر من عطا كردى اى مهربانترين مهربانان.