(34) وَ كان مِن دعائِه عليه‏ السلام اِذَا ابْتُلِىَ اَوْ رَاى‏ مُبْتَلًى بِفَضيحَةٍ بِذَنْبٍ‏

«دعابه‏ وقتى كه گرفتار مى‏ شد»

اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ، وَ مُعافاتِكَ بَعْدَ

خداوندا سپاس تو را كه مى‏ دانى و پرده مى‏ پوشى، و آگاهى و

 خُبْرِكَ، فَكُلُّنا قَدِ اقْتَرَفَ الْعائِبَةَ فَلَمْ تَشْهَرْهُ، وَ ارْتَكَبَ

در مى‏ گذرى، زيرا هر كدام از ما به ارتكاب زشتيها برخاسته و رسوايش ننمودى، و به اعمال ناروا

الْفاحِشَةَ فَلَمْ تَفْضَحْهُ، وَ تَسَتَّرَ بِالْمَساوى فَلَمْ تَدْلُلْ عَلَيْهِ.

دست زده و او را مفتضح نكردى، و در پنهانى بدى‏ ها مرتكب شده و تو سرّش را فاش ننمودى.

كَمْ نَهْىٍ لَكَ قَدْ اَتَيْناهُ، وَ اَمْرٍ قَدْ وَقَفْتَنا عَلَيْهِ فَتَعَدَّيْناهُ، وَ

چه بسا بديها كه مرتكب شديم، و چه فرمانهايى كه ما را بر آنها بازداشتى و ما از آنها تجاوز كرديم، و

سَيِّئَةٍ اكْتَسَبْناها، وَ خَطيئَةٍ ارْتَكَبْناها، كُنْتَ الْمُطَّلِعَ عَلَيْها

چه زشتى‏ ها كه كسب كرديم، و چه گناهان كه به انجامش برخاستيم، در حالى كه تو از بين

دُونَ النّاظِرينَ، وَالْقادِرَ عَلى‏ اِعْلانِها فَوْقَ الْقادِرينَ، كانَتْ

بينندگان بر آن آگاه بودى، و در افشاى آن بيش از توان‏ داران توان داشتى، اما

عافِيَتُكَ لَنا حِجاباً دُونَ اَبْصارِهِمْ، وَ رَدْماً دُونَ اَسْماعِهِمْ.

عفو و چشم‏ پوشى تو براى ما در برابر ديدگان ايشان پرده‏ اى، و در مقابل گوششان سدّى بود.

فَاجْعَلْ ما سَتَرْتَ مِنَ الْعَوْرَةِ، وَ اَخْفَيْتَ مِنَ الدَّخيلَةِ،

پس اين پوشاندن عيبها، و پنهان نگاه‏ داشتن فسادها

واعِظاً لَنا، وَ زاجِراً عَنْ سُوءِ الْخُلْقِ، وَ اقْتِرافِ الْخَطيئَةِ،

را براى ما پنددهنده و باز دارنده‏ اى ازبدخويى و ارتكاب معصيت،

وَ سَعْياً اِلَى التَّوْبَةِ الْماحِيَةِ، وَالطَّريقِ الْمَحْمُودَةِ، وَ قَرِّبِ

و وسيله پيمودن راه توبه‏ اى كه گناه را مى‏ زدايد، و آن راهى كه پسنديده است قرار ده، و زمان

الْوَقْتَ فيهِ، وَ لاتَسُمْنا الْغَفْلَةَ عَنْكَ اِنَّا اِلَيْكَ راغِبُونَ،

پيمودن اين راه را نزديك ساز، و ما را گرفتار غفلت از خود مكن، زيرا كه ما به سوى تو مايل،

وَ مِنَ الذُّنُوبِ تآئِبُونَ. وَ صَلِّ عَلى‏ خِيَرَتِكَ اللَّهُمَّ مِنْ

و از معصيت تائبيم. الهى بر انتخاب شده از

خَلْقِكَ: - مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الصِّفْوَةِ مِنْ بَرِيَّتِكَ الطّاهِرينَ،

آفريدگانت: محمد و آلش كه از ساير بندگان ممتاز و پاكيزه‏ اند درود فرست،

وَ اجْعَلْنا لَهُمْ سامِعينَ وَ مُطيعينَ كَما اَمَرْتَ.

و ما را مطيع و گوش به فرمان آنان همان‏ طور كه فرمان دادى قرار ده.