(9) وَ كانَ مِن دعائِه عليه‏ السلام فِى الاشتياقِ اِلى‏ طَلَبِ‏ الْمَغْفِرَةِ مِنَ اللَّهِ جَلّ جَلالُه‏

دعا و نیایش آن حضرت در شوق به طلب آمرزش از خدای بزرگ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ صَيِّرْنا اِلى‏ مَحْبُوبِكَ مِنَ

بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و ما را به سر منزل توبه که محبوب توست

التَّوْبَةِ، وَ اَزِلْنا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْاِصْرارِ. اَللَّهُمَّ وَ مَتى‏ وَقَفْنا

برسان، و از پافشارى بر گناه كه نمى‏ پسندى دور ساز. بارخدايا، هنگامى كه در وضعى قرار مى‏ گيريم

بَيْنَ نَقْصَيْنِ فى دينٍ اَوْدُنْيا، فَاَوْقِعِ النَّقْصَ بِاَسْرَعِهِما فَنآءً،

كه به ناچار مستحق خسارت در دين يا ضرر در دنيا مى‏ شويم، پس كاهش را بر دنياى ما كه زود فانى مى‏ شود وارد ساز،

وَاجْعَلِ التَّوْبَةَ فى اَطْوَلِهِما بَقآءً. وَ اِذا هَمَمْنا بِهَمَّيْنِ

و عفو و بخششت را در دينمان كه بادوام‏ تر است قرار بده. و چون قصد

يُرْضيكَ اَحَدُهُما عَنّا، وَ يُسْخِطُكَ الْاخَرُ عَلَيْنا، فَمِلْ بِنا

دو كار كنيم كه يكى از آنها تو را از ما خشنود مى‏ كند و آن ديگرى تو را بر ما خشمگين مى‏ سازد پس به آنچه

اِلى‏ ما يُرْضيكَ عَنّا، وَ اَوْهِنْ قُوَّتَنا عَمّا يُسْخِطُكَ عَلَيْنا،

در معرض رضاى توست ما را متمايل كن، و از قدرتمان بر امرى كه سبب خشم توست بكاه،

 وَ لا تُخَلِّ فى ذلِكَ بَيْنَ نُفُوسِنا وَاخْتِيارِها، فَاِنَّها مُخْتارَةٌ

و در اين امور ما را به خود و به اختيار خويش رها مساز، كه نفسْ انتخاب كننده

لِلْباطِلِ اِلاّ ما وَفَّقْتَ، اَمّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمْتَ. اَللَّهُمَّ

باطل است مگر آن كه تواَش توفيق دهى، و پيوسته به بدى فرمان دهد مگر آن كه تواَش رحمت آورى. الهى،

وَ اِنَّكَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنا، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَيْتَنا، وَ مِنْ مآءٍ

ما را از مايه ضعف و ناتوانى به وجود آورده‏ اى، و اساس آفرينش ما را بر سستى نهاده‏ اى، وآغاز مارا از آبى

مَهينٍ ابْتَدَاْتَنا، فَلا حَوْلَ لَنا اِلاّ بِقُوَّتِكَ، وَ لاقُوَّةَ لَنا اِلاّ

ناچيز بنا گذاشته‏ اى، پس ما را جز به نيروى تو حركتى و جز به يارى تو قوّتى

بِعَوْنِكَ، فَاَيِّدْنا بِتَوْفيقِكَ، وَ سَدِّدْنا بِتَسْديدِكَ، وَ اَعْمِ

نيست، پس به توفيق خود نيرومان بخش، و با هدايتت به راه صواب استوارمان دار، و چشم دلمان

اَبْصارَ قُلُوبِنا عَمّا خالَفَ مَحَبَّتَكَ، وَ لاتَجْعَلْ لِشَىْ‏ ءٍ مِنْ

را از آنچه در مسير غير عشق توست كور ساز، و هيچ كدام از

جَوارِحِنا نُفُوذاً فى مَعْصِيَتِكَ. اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،

اعضاى ما را در معصيت خود پيشرفت مده. بارالها، پس بر محمد و آلش درود فرست،

وَاجْعَلْ هَمَساتِ قُلُوبِنا، وَ حَرَكاتِ اَعْضآئِنا، وَ لَمَحاتِ

و رازهاى دلمان، و حركات اعضايمان، و نگاههاى

اَعْيُنِنا، وَ لَهَجاتِ اَلْسِنَتِنا فى مُوجِباتِ ثَوابِكَ

چشممان، و سخنان زبانمان را در برنامه‏ هايى قرار ده كه موجب ثواب تو باشد

حَتّى‏ لاتَفُوتَنا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِها جَزآءَكَ، وَ لاتَبْقى‏ لَنا سَيِّئَةٌ

تا كار نيكى كه موجب ثواب توست از دست ما نرود، و كار بدى كه

نَسْتَوْجِبُ بِها عِقابَكَ.

موجب عقاب توست براى ما نماند.