31. (ثمّ) قال المجتبی علیه السلام:

وَاعْمَلْ لِدُنْیاکَ کَاَنَّکَ تَعیشُ اَبَدا وَاعْمَلْ لآِخِرَتِکْ کَانَّکَ تَمُوتُ غَدا.

برای دنیایت به گونه ای کار کن که گویا همواره زنده هستی، و برای آخرتت [نیز] به گونه ای کار کن که گویا فردا می میری [و همواره آماده باش].

بحار، ج 44، ص 139.

32. (ثمّ) قال المجتبی علیه السلام:

وَ اِذا اَرَدْتَ عِزّا بِلا عَشیرَةٍ وَ هَیْبَةً بِلا سُلْطانٍ فَاخْرُجْ مِنْ ذُلِّ مَعْصِیَةِ اللّه ِ اِلی عِزِّ طاعَةِ اللّه.

و اگر می خواهی بدون عشیره و قبیله عزیز باشی و بدون سلطنت [و حکومت داری[ هیبت و شکوه داشته باشی، پس از ذلّت معصیت خدا خارج شود [و] به عزّت طاعت الهی [پناه ببر].

بحار، ج 44، ص 139.

33. قال المجتبی علیه السلام:

حُسنُ السؤال نصف العلم.

نیکو سؤال کردن، نیمی از علم است.

کشف الغمه، ج 1، ص 575.

34. سئل عن البخیل، فقال علیه السلام:

هو ان یری الرجل ما انفقه تلفا و ما امسکه شرفاً.

از معنای بخیل پرسیدند، حضرت فرمود: بخیل آن کسی است که انفاق خود را تلف و تباهی بشمرد و آنچه در دست دارد را، شرف و دارایی.

کشف الغمه، ج 1، ص 575.

35. قال المجتبی علیه السلام:

إن من طلب العبادة تزکی لها و اذا اضرت النوافل بالفریضة فارفضوها. من تذکّر بُعدَ السّفر اعتدّ.

هر کس طلب عبادت دارد، دل را برای آن پاک می کند، و هرگاه نمازهای مستحبی به نمازهای واجب ضرر رسانید، نمازهای مستحبی را ترک کنید. هرکس دوری سفر (آخرت) را به یاد آورد، خود را آماده کند.

تحف العقول ، ص 267.

36. قال المجتبی علیه السلام:

تجهل النعم ما اقامت، فإذا ولت عرفت.

نعمت هاى الهى تا هنگامى كه وجود دارند شناخته نمى شوند، و آنگاه كه روى گردانند، شناخته مى شوند.

بحار، ج 78، ص 115.

37. قال المجتبی علیه السلام:

المَصائبُ مَفاتیحُ الأجرِ.

مصیبتها، کلیدهاى اجرند.

أعلام الدین، ص ۲۹۷.

38. سئل عن المروّة، فقال علیه السلام:

شحّ الرجل علي دينه و اصلاحه ما له و قيامه بالحقوق.

حرص انسان در پاسداري از دين خويش و بخل در از دست دادن آن و تلاش براي اصلاح مال و ثروتش و قيام وي براي انجام حقوق.

بحارالانوار، ج ۷۸، ص ۱۰۹.

39. قال المجتبی علیه السلام:

كَفاكَ مِن لِسانِكَ أوضَحَ لَكَ سَبيلَ رُشدِكَ مِن غَيِّكَ.

همين مقدار بهره‏بردارى از زبانت برايت بس كه راه هدايت را از گمراهى برايت آشكار مى‏كند .

بحار الأنوار ، ج 78 ، ص 114 .

40. قال المجتبی علیه السلام:

ألْمِزاحُ يَأْكُلُ الْهَيْبَةَ، وَقَدْ أكْثَرَ مِنَ الْهَيْبَةِ الصّامِت.

شوخی وقار را کم می کند و فرد ساکت بر هیبت خود می افزاید.

بحار‌الأنوار، ج75، ص113.