سرمه خاک تو

شاه شَوَم، ماه شَوَم، زَر شَوَم

در حرمت باز کبوتر شوم

اى ملک الحاج! کجا می‎روى؟  

پشت به این قبله چرا می‎روى؟

سعى در این مروه، صفا می‎دهد

خاک بهشت است، شفا می‎دهد

سنگ تو بر سینه زد ایران زمین

سرمه خاک تو کشد هند و چین

سنگ به پاى تو وفا می‎کند

راز دل شیعه ادا می‎کند

تا اثر پاى تو جا مانده است  

این دهن بوسه وامانده است

سنگ سیاهى که در این جاستى

سر سویداى نظرهاستى

عهد به جز با لب پیمانه نیست

جز تو ولى نیست، ولیعهد چیست؟

مشرق دل عرصه شبدیز نیست

هر که على نیست، ولى نیز نیست

دام بچینید ز دارالسلام  

صید حرام است به بیت الحرام

"مهدى بیاتى ریزى"