پرواز كبوتر دل

بند دخیل بسته‌ام تا جای پای تو

زرد و غریب مانده‌ام، دور از هوای تو

رفتم درون یك شب پاییزی بلند

زنده نمی‌شود تنم جز با دعای تو

هر شب كبوتر دلم پرواز می‌كند

تا انتهای غربت و سقف طلای تو

با این همه غریبی و غربت چه ساده شد

ورد قشنگ آشنایی مبتلای تو

بی‌شك تمام لحظه ها، سبزند و با شكوه

وقتی كه ذهن می‌رسد تا انتهای تو

هر شب تمام واژه ها، گنجشك می‌شوند

پرواز می‌كنند از اینجا تا سرای تو

لب‌های پر ترك و این دستان مستجاب

بغض گلو، گل می‌كند هر شب برای تو

قرنی است مهتاب از تنم بیرون نشسته بود

دیشب شكسته شد قرُق، پیش خدای تو

دستم نمی‌رسید آقا دل را گره زدم

تنها به شعر ساده‌ای از ردپای تو

صغری سپهوند