درمان اعتیاد

اعتیاد های ظاهری ریشه در اعتیادهای پنهانی و باطنی دارند . افراد معتاد به مواد مخدر ممکن است قبل از اعتیاد به مواد ، اعتیادهای دیگری داشته اند که در نهایت منجر به این اعتیاد شده است .درمان آن اعتیادها خودبخود درمان اعتیاد به مواد را تسهیل و آسان می کند و درمان اجباری معتادان راه ماندگار نیست و عود آن ممکن است و همچنین عود بیماری بدتر از اعتیاد اولیه می شود . یعنی درمان ما در حقیقت یک درمان نیست بلکه در نهایت بیمار را می کشد و یا بیماری او را تشدید می کند.

 نمونه ی تجربی را همه شاهد هستیم بعد از انقلاب با معتادان مبارزه شد و نه تنها موفق نبودیم بلکه با صرف کلی هزینه و اعدام ها و زندان ها ، شاهد رشد روزافزون اعتیاد هستیم. یعنی اگر هیچ تلاشی نمی کردیم شاید وضعیت بهتر بود . تلاش ما نتیجه ی معکوس می دهد.

 ما با علت های پنهانی باید دست و پنجه نرم کنیم و نه با معلول های ظاهری. چشمه می جوشد و ما فقط داریم نقاط خیس را خشک می کنیم و یا جلوی آب را سد می کنیم که در نهایت این سد شکسته می شود و بدتر از بدتر!!!!!!!

 درمان معنوی اعتیاد

اعتیاد یک بیماری است و البته ممکن است به علت بیماری جسمی باشد که در حقیقت فرد به داروی مخدر معتاد می شود همانگونه که یک بیمار فشار خونی و قلبی و قندی به داروهای زیادی معتاد می شود و مثلا اگر انسولین استفاده نکند و داروی قلبی را نخورد خطر مرگ او را تهدید می کند . چنین شخصی معذور است و دولت موظف است دارو به او بدهد و در جامعه هم نباید بر پیشانی او مهر اعتیاد مخرب را زد.
 اما همانگونه که گفته شده همه ی مشکلات و اعتیادهای مخرب یک راه حل معنوی دارد و در این قسمت به درمان روحانی و راه حل معنوی توجه می شود

از نگاه ما معتاد قبل از ترک مواد باید ریشه های آن را در صورت امکان شناسایی کند.  چرا یک شخص معتاد می شود؟؟

قدم اول اعتراف به اعتیاد است همانگونه که می دانیم معمولا آخرین نفری که متوجه اعتیاد یک فرد می شود ، خود اوست یعنی تشخیص اعتیاد برای خود معتاد بسیار سخت است. شخص منکر اعتیاد خود است مانند گنه کاری که منکر گناه خود می شود و شاید هیچ وقت هم اعتراف نکند . لذا اعتراف به اعتیاد بسیار مهم است.  

دوما بداند که در برابر مواد مخدر عاجز است . یعنی می خواهد استفاده نکند زیرا دیگر لذتی برای او ندارد اما نمی تواند زیرا اگر استفاده نکند دچار مشکلات جسمی و روانی غیر قابل تحمل می شود.