بعد از آنكه دانستيم كه از نظر روايات صحاح، فاصله ما با خدا بسيار زياد بوده و خدا در بالاى عرش منزل دارد! و فقط شبها ـ آنهم ثلث آخر شب ـ به زمين مى‏ آيد! مى‏ خواهيم بدانيم كه باران از كجا مى‏ آيد. به اين روايت توجّه فرماييد:

«انس مى‏ گويد: ما با رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله بوديم كه باران آمد. رسول خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله به بيرون رفت و لباسش را كنار زد تا باران به او اصابت كند.

گفتيم: يا رسول اللّه! چرا چنين كرديد؟

گفت: زيرا او تازه از نزد پروردگارش آمده است.(1)

قطعا خوانندگان محترم، كه با روايات گذشته صحاح، در مورد فاصله ما با خدا، آشنا مى‏ باشند، از اين روايت تعجّب مى‏ كنند! گوئيا نويسندگان اين‏ گونه روايات فراموش كردند كه بايد چند 73 سال راه پيمود تا به خدا رسيد!! در حالى كه ابر در فاصله بسيار كمى از زمين قرار دارد. چگونه ممكن است كه باران از نزد پروردگارش بيايد! از أبو داود نيز تعجّب است كه چگونه روايات گذشته را فراموش كرده و اين روايت را نقل مى‏ كند!

حق مطلب اين است كه اينان آنچنان اعتمادى به راويان حديث داشتند كه به خود اجازه نمى‏ دادند متن حديث را بررسى كرده و آن را با احاديث ديگر بسنجند و يا با عقل خود آن را دريابند و لذا هر روايتى كه از نظر آنان صحيح بوده است نوشتند و از آن گذشتند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

(1) سنن أبي داود، ج 4، ص 326، كتاب الادب، باب ما جاء في المطر، ح 5100.

«عن انس قال: اصابنا ونحن مع رسول اللّه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ سلم مطر، فخرج رسول اللّه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ سلم فحسر ثوبه عنه حتّى اصابه. فقلنا: يا رسول اللّه! لم صنعت هذا؟ قال: لانّه حديث عهد بربّه.