اهل كتاب در پناه اسلام و مسلمين بوده و از پرداخت مالياتهاى اسلامى از قبيل خمس و زكات معاف بودند واز آنجا كه حكومت اسلامى مسؤول حفظ مال و جان و عرض آنها بود، كمك آنها به حكومت، پرداخت مقدارى وجه سرانه به عنوان «جزيه» به حاكم اسلامى بوده است(1).

«... ولم يكن عمر اخذ الجزية من المجوس حتى شهد عبد الرحمن بن عوف أنّ رسول اللّه صلى الله عليه و سلم اخذها من مجوس هجر»(2).

آرى عمر نمى دانست كه از مجوس بايد جزيه گرفت اين نيز از مواردى است كه بايد از عبد الرحمن شاهد مى خواست و نخواست!

ـــــــــــــــــــــــــــــــ

(1) البته امروزه هركس مقدارى به عنوان ماليات پرداخت مى كند كه مستقيم يا غير مستقيم، حكومت از مردم مى گيرد و خمس و زكات كه با قصد قربت و به عنوان عبادت مالى مسلمين مقرر شده به حكومت پرداخت نمى شود و هر كدام مصرف خاص خودش را دارد.

(2) الف - صحيح بخارى، ج 4 ص 117، باب فضل الجهاد والسير، باب الجزية والموادعة... .

ب - سنن ترمذى، ج 4 ص 124 و 125، كتاب السير، باب 31، ح 1586 و 1587.

ج - سنن أبي داود، ج 3 ص 168، كتاب الخراج والامارة والفى ء، باب في اخذ الجزية من المجوس، ح 3043.

ترجمه: «... عمر از مجوس جزيه نمى گرفت تا آنكه عبد الرحمن بن عوف گواهى داد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله از مجوس هجر جزيه گرفت».

هجر شهرى است در بحرين كه داراى درختان خرماى زيادى است و ضرب المثل «كناقل التمر إلى الهجر» معروف است و ما در فارسى مى گوئيم: «زيره به كرمان مى برى» و عرب مى گويد: «خرما به هجر مى برى».