«رسول خدا صلى الله عليه و سلم مالى را تقسيم كرد. عمر مى گويد من گفتم: يا رسول اللّه غير اينان بر اينان سزاوارترند...»(1).

(1) صحيح مسلم، ج 2، ص 730، كتاب الزكاة، باب 44، ح 127.

«قال عمر بن الخطاب: قسّم رسول اللّه صلى الله عليه و سلم قسما فقلت: واللّه يا رسول اللّه لغير هؤلاء كان أحق به منهم. قال: انهم خيرونى أن يسألونى بالفحش أو يُبَخّلونى فلست بباخل».

دنباله اين حديث هم نشان از ضعف ايمان بعض از اصحاب دارد كه در جاى خود بدان مى پردازيم.

كدام مسلمان ديندارى به خود اجازه مى دهد به كارى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله انجام داد اعتراض كند؟

آيا كسى مى تواند ادعا كند كه من در مسأله اى از مسائل از رسول خدا صلى الله عليه و آله آگاه ترم؟

آرى، اينان براى تصحيح بعض مخالفتهاى عمر مسائلى از قبيل «تأبير نخل» را مطرح كردند كه ما در كتابمان: «پيامبر صلى الله عليه و آله در صحاح» تفصيلا متعرض آنها شده و پاسخ آن را هم داده ايم.

اعتراض عمر به رسول خدا صلى الله عليه و آله -كه منحصر به همين مورد هم نيست- نشان از ضعف ايمان او دارد نه آنچه كه جاعلان حديث، مسأله خواب كذائى را ساختند؛ واصولا ايمان واقعى آن است كه در مقابل خدا و رسولش كاملا مطيع بوده و هرگز حتى در دل هم احساس نارضايتى نكنند تا چه رسد به زبان اعتراض كرده و حتى در مواردى آن حضرت را بيازارند.