در سخنان علما، به پيروى از قرآن، مسئله اى به نام «اشراط السّاعة» مطرح شده است كه مقصود از آن علائم و نشانه هاى رستاخيز است.

علائم رستاخيز به دو نوع تقسيم مى شوند:

الف ـ حوادثى كه پيش از وقوع قيامت و به هم خوردن نظام آفرينش صورت مى پذيرد و در زمان وقوع آنها هنوز انسانها در روى زمين زندگى مى كنند. كلمه «اشراط الساعة» غالباً به اين قسم از رخدادها اطلاق مى شود؛

ب ـ حوادثى كه مايه به هم خوردن نظام آفرينش مى گردد، كه بيشترين آنها در سوره هاى تكوير، انفطار، انشقاق، و زلزله ذكر شده است.

علائم قسم نخست به طور اجمال عبارتند از:

1. بعثت پيامبر خاتم (صلى الله عليه وآله وسلم)(محمد/18)؛

2. شكستن سد يأجوج و مأجوج(كهف/98ـ99)؛

3. پوشيده شدن آسمان توسط دودى غليظ (دخان/10ـ16)؛

4. نزول حضرت مسيح (عليه السلام) (زخرف/57ـ61)؛

5. خروج جنبده اى از دل زمين (نمل/82).

تفصيل اين علائم را بايستى در كتابهاى تفسير و حديث جستجو كرد.

درباره نشانه هاى قسم دوم نيز قرآن به تفصيل از تغيير اوضاع و فروپاشى خورشيد، ماه، درياها، كوهها، و زمين و آسمان سخن گفته، و اجمال آن اين است كه طومار نظام موجود درهم پيچيده مى شود و نظام ديگرى پديد مى آيد كه جلوه اى از قدرت تامّه الهى است، چنانكه مى فرمايد:

(يَوْمَ تُبَدَّلُ الأَرضُ غَيرَ الأَرضِ وَ السَّمواتُ وَبَرَزُوا للّهِ الواحِدِ القَهّارِ) (ابراهيم/48): روزى كه زمين و آسمانها دگرگون مى شوند، و مردم در پيشگاه خداى يكتاى قدرتمند حاضر مى شوند.