در فصل گذشته درباره نبوت به صورت كلى سخن گفتيم، در اين فصل درباره خصوص نبوت پيامبر اسلام يعنى حضرت محمد بن عبد اللّه(صلى الله عليه وآله وسلم) سخن مى گوييم. قبلاً يادآور شديم كه نبوت پيامبران از سه طريق قابل اثبات است:

الف ـ معجزه اى كه همراه با دعوى نبوت آورده مى شود؛

ب ـ گردآورى قرائن و شواهد، كه به صدق دعوى اوگواهى مى دهند؛

ج ـ تصديق پيامبر پيشين.

نبوت پيامبر اسلام را مى توان از هر سه راه فوق اثبات كرد، كه ما به صورت فشرده آنها را بيان مى كنيم.

قرآن يا معجزه جاودان

تاريخ قطعى گواهى مى دهد كه پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم) دعوت خود را با معجزات گوناگون مطرح ساخته است. ولى در ميان اين معجزات، حضرت روى يكى از آنها ـ كه در حقيقت معجزه جاودان اوست ـ تأكيد اساسى داشت: و آن قرآن كريم است.

پيامبر اسلام نبوت خويش را با آوردن اين كتاب آسمانى اعلان نموده و جهانيان را به مقابله با آن دعوت كرد، و به رغم تحدّى آشكار و قاطع قرآن، هيچكس نتوانست در عصر بعثت مانند آن را بياورد. امروز نيز پس از گذشت قرنها، قرآن همچنان تحدّى خود را اعلان كرده و مى گويد:

(لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الإِنْسُ والجنُّ على أَنْ يَأْتُوا بِمثلِ هذَا القُرآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْض ظَهيراً)(اسراء/88):

بگو اگر انس وجن دور هم گرد آيند كه كتابى مانند اين قرآن بياورند، نمى توانند نظير آن را بياورند، هرچند برخى از آنان به برخى ديگر يارى رسانند.

قرآن در اينجا در مقام تحدّى مى گويد: اى پيامبر، بگو اگر مى توانند كتابى مثل اين قرآن بياورند، و در جاى ديگر به كمتر از اين حدّ نيز تنزّل فرموده و مى گويد: بگو اگر مى توانند، مانند ده سوره و حتى يك سوره از سوره هاى قرآن را بياورند.

(قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِسُوَر مِثلِهِ مُفتَرَيات) (هود/13).

(فَأْتُوا بِسُورَة مِنْ مِثْلِهِ) (بقره/23).

مى دانيم كه، دشمنان اسلام در طول 15 قرن كه از پيدايش اين دين مى گذرد، براى ضربه زدن به اسلام از هيچ تلاشى فروگذار نكردند، و حتى از اتهام پيامبر اسلام به سحر و جنون و مانند آن باز ننشستند، ولى هرگز نتوانستند از پس مقابله با قرآن برآيند. چنانكه امروز نيز همه نوع فكر و انديشه و ادوات را در اختيار دارند ولى توان پاسخگويى به اين تحدّى قاطع و آشكار قرآن را ندارند، و اين خود گواه آن است كه قرآن، چيزى فوق سخن انسان است.