سفر پیدایش باب 32 آیه ی 22:

«شبانگاه یعقوب برخاست و دو همسر و کنیزان و یازده فرزند و تمام اموال خود را برداشته، به کنار رود اروند آمد و آنها را از گذرگاه یبوق به آن طرف رود فرستاد و خود در همانجا تنها ماند. سپس مردی به سراغ او آمد و تا سپیدی صبح با او کشتی گرفت. وقتی آن مرد دید که نمی تواند بر یعقوب غالب شود، بر بالای ران او ضربه ای زد و پای یعقوب صدمه دید.

سپس آن مرد گفت: بگذار بروم چون سپیده دمیده است.

اما یعقوب گفت: تا مرا برکت ندهی، نمی گذارم از اینجا بروی.

آن مرد پرسید نام تو چیست؟

جواب داد: یعقوب.

به او گفت: پس از این، نام تو دیگر یعقوب نخواهد بود، بلکه اسرائیل (خواهد بود) زیرا نزد خدا و مردم مقاوم بوده و پیروز شده ای.

یعقوب گفت: در اینجا من خدا را رو به رو دیده ام و با این وجود هنوز زنده هستم. پس آن مکان را فنی ئیل(یعنی چهره ی خدا) نامید.»

یعقوبی که شب تا صبح با خدا کشتی می گیرد، بر او غالب می شود و خدا مجبور می شود به او ضربه ای وارد کند تا او کمی سست شود و خدا بتواند به او بگوید مرا رها کن بروم که صبح نزدیک است و من باید کار خدائیم را بکنم و یعقوب هم از او باج می گیرد که تو را رها نمی کنم تا مرا برکت دهی. (اگر او برکت دهنده است و این برکت گیر، نیرو هم برکتی است.) خدا هم به او گفت تو از این به بعد اسرائیل باش. اسرا در عبری به چند صورت معنی شده است بعضی گفته اند اسرائیل یعنی بنده ی خدا (اسرا = بنده ، ئیل= خدا) اما قاموس کتاب مقدس می گوید اسرائیل یعنی کسی که بر خدا ظفر یافت.

سه مطلب که نشان می دهد کسی که با یعقوب کشتی گرفت و یعقوب بر او پیروز شد، خدا بود بیان می کنیم:

1- یعقوب در نهایت می گوید خدا را روبرو دیدم.

2- برکت گرفتن یعقوب از او

3- لقب یعقوب که اسرائیل است و در قاموس کتاب مقدس آمده است که اسرائیل به معنی کسی است که بر خدا ظفر یافت. (اصل کتاب مقدس به زبان عبری است، اما نسخه ی عبری بسیاری از کتاب های آن از بین رفته است و ترجمه ی یونانی آن باقی مانده است.)