زن وفادار به همراه شوهر فوت شده خود می سوخت

هندوان جسد مردگان خود را مى سوزاند و خاکستر آن را بر روى گنگ بر باد مى دهند. سنت مذهبى این بود که هنگام سوزاندن جسد مرد فوت شده، همسر وى نیز به نشانه ی وفادارى میان توده هاى هیزم مى خوابید و همراه شوهر مى سوخت و براى تشویق زنان به این امر، به وى لقب ستى (Sati) به معناى بانوى وفادار و بافضیلت عطا مى شد. اگر احیاناً زنى تاب و تحمل این فداکارى را در خود نمى یافت، پس از مرگ شوهر، موى سر خود را مى تراشید و جلاى وطن مى کرد. زنده سوزاندن زوجه را انگلیسیها پس از استعمار هندوستان در سال ۱۸۲۹ م . ممنوع کردند و از این منع کمتر تخلف شده است . صائب تبریزى در اشاره به این سنت مى گوید:

چون زن هندو کسى در عاشقى مردانه نیست                     سوختن بر شمع خفته کار هر پروانه نیست