6

مناجات الرّاغبين (مناجات راغبان و مشتاقان حق)

845

0:13:39

الخامِسة: «مُناجات الرّاغِبين»

بسم الله الرّحمن الرّحیم

اِلهى‏ اِنْ كانَ قَلَّ زادى‏ فِى الْمَسيرِ اِلَيْكَ، فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنّى‏ بِالتَّوَكُّلِ‏

خدايا اگر توشه‏ ام براى پيمودن راه بسوى تو اندك است ولى گمانم به توكل و اعتماد

عَلَيْكَ، وَاِنْ كانَ جُرْمى‏ قَدْ اَخافَنى‏ مِنْ عُقُوبَتِكَ، فَاِنَّ رَجآئى‏ قَدْ

بر تو نيكوست و اگر جرم و گناهم مرا از كيفر تو ترسناك كرده ولى اميدم به من‏

اَشْعَرَنى‏ بِالْأَمْنِ مِنْ نِقْمَتِكَ، وَاِنْ كانَ ذَنْبى‏ قَدْ عَرَضَنى‏ لِعِقابِكَ فَقَدْ

نويد ايمنى از انتقامت را مى‏ دهد و اگر گناهم مرا در سر راه كيفرت قرار داده ولى‏

اذَنَنى‏ حُسْنُ ثِقَتى‏ بِثَوابِكَ، وَاِنْ اَنا مَتْنِى الْغَفْلَةُ عَنِ الْأِسْتِعْدادِ

اعتماد خوبى كه به تو دارم مرا به پاداش نيكت آگاه كرده و اگر غفلت و بى‏ خبرى مرا از آمادگى‏

لِلِقآئِكَ، فَقَدْ نَبَّهَتْنِى الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِكَ، وَ الائِكَ، وَاِنْ اَوْحَشَ ما بَيْنى‏

براى شرفيابى درگاهت به خواب عميقى فرو برده ولى معرفت و آگاهى از كرم و بخشش هايت مرا بيدار كرده و اگر زياده‏ روى‏

وَبَيْنَكَ فَرْطُ الْعِصْيانِ وَالطُّغْيانِ، فَقَدْ انَسَنى‏ بُشْرَى الْغُفْرانِ‏

در نافرمانى و سركشى ميان من و تو را تيره ساخته ولى مژده آمرزش و خوشنود شدنت مرا به همدمى و انس با

وَالرِّضْوانِ، اَسْئَلُكَ بِسُبُحاتِ وَجْهِكَ، وَبِاَنْوارِ قُدْسِكَ، وَاَبْتَهِلُ اِلَيْكَ‏

تو كشانده از تو خواهم به تابش هاى جمالت و به انوار ذات مقدست و زارى كنم به درگاهت براى‏

بِعَواطِفِ رَحْمَتِكَ، وَلَطآئِفِ بِرِّكَ، اَنْ تُحَقِّقَ ظَنّى‏ بِما اُؤَمِّلُهُ مِنْ‏

جلب عواطف مِهرت و دقائق احسانت كه حقيقت بخشى به گمانم در آنچه از تو آرزومندم از

جَزيلِ اِكْرامِكَ، وَجَميلِ اِنْعامِكَ فِى الْقُرْبى‏ مِنْكَ، وَالزُّلْفى‏ لَدَيْكَ،

بخشش فراوان و احسان نيكو در مورد تقرب به تو و نزديكى به حضرتت‏

وَالتَّمَتُّعِ بِالنَّظَرِ اِلَيْكَ، وَها اَنَا مُتَعَرِّضٌ لِنَفَحاتِ رَوْحِكَ وَعَطْفِكَ،

و بهره‏ مند شدن از تماشاى جمالت و اينك من خود را در معرض نسيم جان بخش لطف و توجهت درآورده‏

وَمُنْتَجِعٌ غَيْثَ جُودِكَ وَلُطْفِكَ، فآرٌّ مِنْ سَخَطِكَ اِلى‏ رِضاكَ، هارِبٌ‏

و خواهان باران جود و احسانت هستم و از خشمت به سوى خوشنوديت گريخته و از خودت بدرگاه خودت فرار كرده‏ ام‏

مِنْكَ اِلَيْكَ، راج ٍ اَحْسَنَ ما لَدَيْكَ، مُعَوِّلٌ عَلى‏ مَواهِبِكَ، مُفْتَقِرٌ اِلى‏

و اميد بهترين چيزى را كه نزد تو است دارم و بر بخشش هاى تو اعتماد و توكل كرده‏ ام و نيازمند به سرپرستى‏

رِعايَتِكَ، اِلهى‏ ما بَدَاْتَ بِهِ مِنْ فَضْلِكَ فَتَمِّمْهُ، وَما وَهَبْتَ لى‏ مِنْ‏

و نگهدارى توام خدايا بدانچه از فضل خود درباره من دست زدى به پايانش رسان و آنچه از كرمت بر من‏

كَرَمِكَ فَلا تَسْلُبْهُ، وَما سَتَرْتَهُ عَلَىَّ بِحِلْمِكَ فَلا تَهْتِكْهُ، وَما عَلِمْتَهُ‏

بخشيدى آن را از من مگير و آنچه را به بردبارى خويش بر من پوشانده‏ اى آشكارش مكن و كارهاى‏

مِنْ قَبيحِ فِعْلى‏ فَاغْفِرْهُ، اِلهى‏ اِسْتَشْفَعْتُ بِكَ اِلَيْكَ، وَاسْتَجَرْتُ بِكَ‏

زشتى را كه من انجام داده‏ ام برايم بيامرز خدايا خودت را به درگاهت شفيع آورم و از تو به خودت‏

مِنْكَ، اَتَيْتُكَ طامِعاً فى‏ اِحْسانِكَ، راغِباً فِى امْتِنانِكَ، مُسْتَسْقِياً وابِلَ‏

پناه برم به درگاهت آمده‏ ام در حالى‏ كه آزمندم به احسانت مشتاقم به دريافت بخششت تشنه‏ ام به باران رحمتت‏

طَوْلِكَ، مُسْتَمْطِراً غَمامَ فَضْلِكَ، طالِباً مَرْضاتَكَ، قاصِداً جَنابَكَ،

باران جويم از ابر فضل و احسانت جوياى اسباب خشنوديت هستم و عازم تشرف به آستانت گشته‏ ام‏

وارِداً شَريعَةَ رِفْدِكَ، مُلْتَمِساً سَنِىَّ الْخَيْراتِ مِنْ عِنْدِكَ، وافِداً اِلى‏

در جويبار عطايت وارد گشته و خواهشمند بهترين نيكي هاى تو هستم بار نياز به درگاه‏

حَضْرَةِ جَمالِكَ، مُريداً وَجْهَكَ، طارِقاً بابَكَ، مُسْتَكيناً لِعَظَمَتِكَ‏

حضرت تو فرود آورده و ذات تو را خواهانم كوبنده‏ ام در رحمتت را و خوارم در برابر عظمت‏

وَجَلالِكَ، فَافْعَلْ بى‏ ما اَنْتَ اَهْلُهُ مِنَ الْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ، وَلا تَفْعَلْ بى‏

و جلالت پس انجام ده در باره‏ام آنچه را تو شايسته آنى از آمرزش و مهربانى و انجام مده درباره‏ ام‏

ما اَنَا اَهْلُهُ مِنْ الْعَذابِ وَالنِّقْمَةِ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

آنچه را من سزاوار آنم از عذاب و انتقام به مهربانيت اى مهربان ترين مهربانان‏.