الثَّانیة: «مُناجات الشَّاکین»

دوم: مناجات شکایت کنندگان‏

بسم الله الرّحمن الرّحیم

بنام خداى بخشاینده مهربان

اِلهى‏ اِلَیْکَ اَشْکُو نَفْساً بِالسُّوءِ اَمَّارَةً، وَاِلىَ الْخَطیئَةِ مُبادِرَةً

خدایا به سوى تو شکایت آورم از نفسى که مرا همواره به بدى وادارد و به سوى گناه شتاب دارد

وَبِمَعاصیکَ مُولَعَةً، وَلِسَخَطِکَ مُتَعَرِّضَةً، تَسْلُکُ بى‏ مَسالِکَ‏

و به نافرمانی هایت حریص است و به موجبات خشمت دست درازى کند مرا به راه هایى که‏

الْمَهالِکِ، وَتَجْعَلُنى‏ عِنْدَکَ اَهْوَنَ هالِکٍ، کَثیرَةَ الْعِلَلِ، طَویلَةَ الْأَمَلِ، اِنْ‏

منجر به هلاکت مى‏ شود مى‏ کشاند و بصورت پست‏ ترین نابودشدگان درم آورد بیماری هایش بسیار و آرزویش دراز

مَسَّهَا الشَّرُّ تَجْزَعُ، وَاِنْ مَسَّهَا الْخَیْرُ تَمْنَعُ، مَیَّالَةً اِلَى اللَّعِبِ وَاللَّهْوِ،

است اگر شرى به او رسد بى‏ تاب شود و اگر خیرى نصیبش گردد سرکشى کند به اسباب بازى و سرگرمی هاى بیهوده‏

مَمْلُوَّةً بِالْغَفْلَةِ وَالسَّهْوِ، تُسْرِعُ بى‏ اِلىَ الْحَوْبَةِ، وَتُسَوِّفُنى‏ بِالتَّوْبَةِ،

بسیار متمایل و از بى‏ خبرى و فراموشى انباشته است مرا به سوى گناه شتاب دهد و به نوبت توبه به امروز و فردایم کند

اِلهى‏ اَشْکُو اِلَیْکَ عَدُوّاً یُضِلُّنى‏، وَشَیْطاناً یُغْوینى‏، قَدْ مَلَأَ

خدایا به تو شکایت آورم از دشمنى که گمراهم کند و شیطانى که مرا از راه بدر برد سینه‏ ام را پر از

بِالْوَسْواسِ صَدْرى‏ وَاَحاطَتْ هَواجِسُهُ بِقَلْبى‏، یُعاضِدُ لِىَ الْهَوى‏،

وسوسه کرده و تحریکات زهرآگینش قلبم را احاطه کرده به هوا و هواسم کمک کند

وَیُزَیِّنُ لى‏ حُبَّ الدُّنْیا وَیَحُولُ بَیْنى‏ وَبَیْنَ الطَّاعَةِ وَالزُّلْفى‏، اِلهى‏

و دوستى دنیا را پیش چشمم آرایش دهد میان من و فرمانبردارى و تقرب به درگاهت حائل گردد خدایا

اِلَیْکَ اَشْکُو قَلْباً قاسِیاً مَعَ الْوَسْواسِ مُتَقَلِّباً، وَبِالرَّیْنِ وَالطَّبْعِ مُتَلَبِّساً،

پیش تو شکوه آرم از دلى که سخت شده و بدست وسوسه‏ ها بگردد و به زنگ (خودبینى) و خوى زشت پوشیده شده،

وَعَیْناً عَنِ الْبُکآءِ مِنْ خَوْفِکَ جامِدَةً، وِ اِلى‏ ما تَسُرُّها طامِحَةً، اِلهى‏

و از دیده‏ اى که به هنگام گریه کردن از خوف تو خشک است ولى براى نگریستن به مناظر خوش‏ آیندش خیره و حریص است خدایا

لا حَوْلَ لى‏ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِقُدْرَتِکَ، وَلا نَجاةَ لى‏ مِنْ مَکارِهِ الدُّنْیا اِلاَّ

جنبش و نیرویى براى من نیست جز به نیروى تو و راه نجاتى از گرفتاری هاى دنیا ندارم جز

بِعِصْمَتِکَ، فَاَسْئَلُکَ بِبَلاغَةِ حِکْمَتِکَ، وَنَفاذِ مَشِیَّتِکَ، اَنْ لا تَجْعَلَنى‏

نگهدارى تو پس از تو مى‏ خواهم به حکمت رسایت و به مشیت جارى و گذرایت که مرا تنها در معرض‏

لِغَیْرِ جُوْدِکَ مُتَعَرِّضاً، وَلا تُصَیِّرَنى‏ لِلْفِتَنِ غَرَضاً وَکُنْ لى‏ عَلَى‏

جود و بخشش خود درآورى و هدف تیرهاى بلا و آزمایش قرارم ندهى و مرا در پیروزى‏

الْأَعْدآءِ ناصِراً، وَعَلَى الْمَخازى‏ وَالْعُیُوبِ ساتِراً وَمِنَ الْبَلاءِ واقِیاً،

بر دشمنان یارى کنى و رسوائی ها و عیوبم را بپوشانى و از بلا محافظتم کنى‏

وَعَنِ الْمَعاصى‏ عاصِماً بِرَأْفَتِکَ وَرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.

و از گناهان نگاهم دارى به مهر و رحمتت اى مهربان ترین مهربانان‏