اما مشهد رأس الحسين در عسقلان در مشكاة الادب ناصرى گويد: بدان كه در حلب جايى است مشهور موسوم به مشهد السقط در جبل جوشن كه كوهى است مشرف بر حلب و در جانب غرب آن مقبره ها و مشهدهاست از آن شيعه از جمله قبر ابن شهر آشوب صاحب كتاب مناقب و ديگر قبر احمد بن منير عاملى است كه ترجمهء وى را در امل الامل و مؤلف در فوائد الرضويه آورده است.

ياقوت حموى در معجم البلدان گويد: جوشن كوهى است در مغرب حلب و مس سرخ را از آنجا بيرون آرند و به بلاد حمل كنند.

و گويند: از آن هنگام كه خاندان حسين بن على عليهما السّلام از آنجا بگذشتند، عمل معدن بر افتاد؛ چون زوجهء حسين عليه السّلام حامل بود و در آنجا جنين بيفكند و از آن صنعتگران معدن كه آنجا بودند، آب و نان خواست اجابت نكردند دشنام دادند و بر آنها نفرين كرد، از آن هنگام باز هر كس در معدن كار كند، سود نبرد.

و در جنوب آن كوه جايى است كه مشهد السّقط گويند و مسجد الدكّه هم گويند و آن سقط را محسن بن حسين عليه السّلام ناميدند.

مؤلف گويد: و سزاوار است در اينجا بگويم:

فانظر إلى حظّ هذا الاسم كيف لقى                                من الاواخر ما لاقى من الاوّل

يعنى بخت اين اسم را بنگر كه چگونه رسيد او را از متأخّران مانند آنچه رسيد از سابقين.

مترجم گويد: آن عبارت را معجم البلدان در ذيل جوشن آورده است و در ذيل حلب گويد:

نزديك باب الجنان مشهد على بن ابى طالب عليه السّلام است كه او را در خواب بدانجا ديدند و داخل باب العراق مسجد غوث است در آن سنگى است كتابتى بر آن نگاشته آن را خطّ على بن ابى طالب -رضى اللّه عنه- دانند و در جانب غربى شهر در دامنهء كوه جوشن قبر محسن بن حسين است.

و گويند: چون اسيران اهل بيت را از عراق به دمشق مى بردند، بدانجا رسيدند فرزندى سقط شد يا طفلى همراه آنها بود، در گذشت در آنجا دفن كردند و نزديك آن مشهدى است زيبا و مردم حلب بدان تعصّب دارند و بنايى محكم كرده اند و مال بسيار به مصرف رسانيده و گويند على عليه السّلام را در خواب بدانجا ديدند.