بسم الله الرحمن الرحیم

(ملهوف) راوى گفت:

به ربودن لباس های آن حضرت پرداختند.

پیراهن حضرت:

پيراهن او را اسحاق بن حَيوَه حضرمى بر گرفت و بپوشيد و پيس شد (مرض پیسی گرفت) و موى او بريخت.

و روايت شده است كه: در پيراهن او بيش از صد و ده زخم يافتند از اثر تير و نيزه و شمشير. و امام صادق عليه السّلام فرمود:

بر پيكر مبارك امام عليه السّلام سى و سه جاى نيزه و سى و چهار جاى شمشير يافتند.

سراویل حضرت:

و سراويل او را ابحر بن كعب تميمى برداشت.

و روايت است كه: او زمين گير شد و پاهاى او خشك گرديد و از حركت بماند.

عمامه حضرت:

و عمامهء او را اخنس بن مرثد بن علقمهء حضرمى و بعضى گويند جابر بن يزيد اودى - لعنه اللّه – برداشت و بر سر بست و ديوانه شد.

(مترجم گويد: اگر شيعى اندكى از خاك قبر او بردارد، شفاست براى او و اين دشمنان جامهءتن امام را برداشتند و آنان را موجب مرض شد كه مؤثّر در اينجا نيّت و اخلاص است).

نعلین حضرت:

و نعلين او را اسود بن خالد گرفت.

انگشتر حضرت:

و انگشترى را بجدل بن سُلَيم كلبى و انگشت آن حضرت را با خاتم ببريد و چون مختار او را دستگير كرد، هر دو پا و هر دو دست او را جدا كرد و همچنان گذاشت در خون خود مى غلطيد تا هلاك شد.

قطیفه حضرت:

و قطيفهء آن حضرت را كه از خز بود، قيس بن اشعب برداشت و زره او را كه موسوم به تبراء بود، عمرسعد بر گرفت و چون به امر مختار عمر سعد را بكشتند، آن زره را به قاتل وى ابى عمره بخشيد.

شمشیر حضرت:

و شمشير آن حضرت را جميع بن خلق اودى برداشت و بعضى گويند: اسود بن حنظله تميمى و بقول بعضى فلان نهشلى و اين شمشير ذوالفقار نيست؛ چون ذو الفقار نزد اهل خود مصون و محفوظ است با ساير ذخاير نبوّت و امامت و همچنين آن انگشتر كه بجدل برداشت، نه انگشتر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم است كه ازذخاير نبوّت است.

شيخ صدوق از محمد بن مسلم روايت كرده است كه: حضرت صادق عليه السّلام را پرسيدم از انگشترى حسين عليه السّلام به كه رسيد و با او گفتم كه: من شنيدم از انگشت مبارك عليه السّلام ربودند؟ فرمود: چنان نيست كه پنداشتند. حسين عليه السّلام علىّ بن الحسين را وصىّ خويش گردانيد و انگشترى در انگشت او كرد و امر امامت به او واگذاشت چنان كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم اين امر را با اميرالمؤمنين عليه السّلام گذاشت و آن حضرت با امام حسن عليه السّلام و امام حسن عليه السّلام با امام حسين عليه السّلام و آن انگشترى به پدر من رسيد پس از پدرش و اكنون به من رسيده است و نزد من است هر جمعه در دست مى كنم و در آن نماز مى گزارم.

محمد بن مسلم گفت: روز جمعه نزد او رفتم نماز مى گزاشت، چون نماز تمام شد دست سوى من دراز كرد و در انگشت او ديدم خاتمى كه نقش نگينش اين بود: «لا إله إلاّ اللّه عدّة للقاء اللّه» و گفت: اين است انگشترى جدّم ابى عبد اللّه الحسين عليه السّلام .