ای جلوه ی آیات خدا حضرت سجاد

وی قافله سالار سخن خانه ات آباد

شمشیر دعای تو بریده ست سر شرک

تا بوده چنان بوده و تا هست چنین باد

انگار نسیمی تو، رها در نفس شهر

«قد قامتِ» تو شوکت صد قامت شمشاد

در بغضِ تو صد مرثیه ی تلخ و جگر سوز

در نطق دلاویز تو صد پنجره فریاد

با این همه ای مرد چه تنها و غریبی

بی گنبد و بی بقعه و بی پنجره فولاد