همانگونه كه در روايات وارد شده است، حسين عليه السلام نياى بزرگش را به ارث برده است.(بحارالانوار، ج 43، ص 263) به همين جهت شهامت و شجاعتى در روز جاودانه عاشورا از او تبلور يافت كه به حق سمبل و نمونه شد. اين بدان معنا نيست كه از پدر گرانمايه اش على عليه السلام شجاع تر بود، همانگونه كه برخى ساده انديشان تصور كرده اند، بلكه حقيقت اين است كه براى تجلى شجاعت او، شرايطى فراهم شد كه نه براى پدرش اتفاق افتاد و نه براى ديگر قهرمانان و شجاعان پر آوزاه روزگار.

(ويژگيهاى امام حسين عليه السلام، ص 142)

يورش قهرمانى محاصره شده

عبدالله بن عمار در اين مورد مى گويد:

«من هرگز قهرمان محاصره شده اى را شجاع تر و استوارتر از او نديدم، او با اينكه فرزندان و ياران و مردان خاندانش در يك پيكار نابرابر به شهادت رسيده بودند، خود هم چنان شهامت مندانه با قوت قلب و ثبات قدم در برابر امواج جاهليت ايستاده بود، به تنهايى به ده ها هزار تن نيروى دشمن، يورش قهرمانانه مى برد و آنان از برابرش بسان ملخ ‌هاى پراكنده و از هم گسيخته فرار مى كردند.»(بحار الانوار، ج 45، ص 50، تاريخ طبرى، ج 5، ص 452)

يورش قهرمانانه يك پيكارگر بر ده ها هزار نفر، از قوت قلب، سرچشمه مى گيرد و از شجاعت وصف ناپذير حكايت مى كند كه فراتر از صولتى است كه هزيمت و پراكندگى ملخ ‌وار دشمن زبون را باعث مى شود.

(ويژگيهاى امام حسين عليه السلام، ص 142)