يك شب گدايى در خانه حسين علیه السلام را به صدا در آورد و با خود گفت:

«آنكه به تو اميد داشته باشد، نااميد برنگردد».

حسين عليه السلام كه در محراب خود مشغول نماز بود، با شنيدن صداى در، نمازش را كوتاه كرد و به پايان برد، آنگاه در را باز كرد. فقيرى ژنده پوش وضعيت را ديد. به خانه برگشت و دوهزار درهم، كه خرجى خانواده و خدمتكارها بود، به همراه دو دست لباس خودش را به او داد، با اين حال از ناچيز بودن آنها نيز عذرخواهى كرد.

انفاق نهان و آشكار

از ويژگيهاى اخلاقى اش انفاق خالصانه در آشكار و نهان، به آشنا و بيگانه بود... شبانگاهان مواد خوراكى و لوازم ضرورى زندگى محرومان و بينوايان و يتيمان را خود به دوش مى كشيد و به درب خانه آنان مى برد. به همين جهت روز عاشورا در برخى از نقاط بدنش آثار حمل بارهاى سنگين مشاهده كردند. وقتى از حضرت سجاد عليه السلام دليل آن را جويا شدند، فرمود: اينها آثار به دوش كشيدن صدقات و هداياى پنهانى است كه پدر بزرگوارم شبها به دوش مى كشيد و براى يتيمان و محرومان جامعه مى برد...

يكى از شيفتگان داغدارش در اين مورد مى گويد:

وان ظهرا غذا للبر ينقله

سرا إلى أهله ليلا لمكسور

شانه ها و پشتى كه شبانگاه صدقات پنهانى و لوازم ضرورى محرومان جامعه را روى خود حمل مى كرد، عصر عاشورا، از بيداد بيدادگران در هم شكسته شد.

(ويژگيهاى امام حسين عليه السلام، ص 100)