عمر سعد فرمانده سپاه پليد اموى به هنگام تصميم بر پيكار با او، اينگونه او را تجليل كرد:

آيا استاندارى رى كه نهايت آرزوى من است رها كنم؟ يا خويشتن را به جنايت سهمگين ريختن خون حسين عليه السلام آلوده و گناهكار سازم؟

خود نيك مى دانم كه كيفر دردناك و غير قابل تحمل به شهادت رساندن حسين عليه السلام آتش شعله ورى است كه فراتر از آن نيست، اما حكومت رى روشنى چشم من تيره بخت است... پس، چه خاكى بر سر كنم؟

( بحارلانوار، ج 44، ص 360؛ كشف الغمه، ج 2، ص 48؛ كامل ابن اثير، ج 2، ص 556)

و اينگونه از حسين عليه السلام تجليل مى كرد.