بسى نمانده كه از فر ماه فروردين ----- چمن شود زطراوت همال خلد برين 
به رنگ و بوى بماننده بهشت شود ----- جهان ز مقدم ارديبهشت و فروردين 
بهار آيد و گلزارها بيارايد ----- به لاله و گل وريحان و سنبل و نسرين 
برآيد از دو بناگوش خاك لاله و گل ----- چنان كه ازغرفات بهشت ، حورالعين 
دمد ز خاك به جاى بنفشه لعل كبود ----- فتد ز شاخ ‌به جاى شكوفه در ثمين 
ز نكهت گل آيد نسيم غاليه ساى ----- ز بوى سنبل گردد هوا عبير آگين 
دو چشم ابر بگريد چو ديده فرهاد ----- دهان ، چوغنچه گشايد به خنده شيرين 
نسيم باد برآرد گل از گل تيره ----- سرود مرغ زدايدغم از دل غمگين 
برآورند همه خفتگان مهد چمن ----- به دستگيرى باد صبا، سر از بالين 
هزار چندان نسرين و ياسمن بينى ----- كه كاست درمه كانون و موسم تشرين 
گرفته بينى گلبن به دست ، دسته گل ----- براى جلوه در انظار نرگس مسكين 
چنان كه دست خدا را رسول بارخداى ----- گرفت روز غدير از براى جلوه دين 
بزرگ آيت يزدان امير بدر و حنين ----- على كه تارك فخرش رسد به عليين 
على كزو شرف اندوخت ملت بيضا ----- على كزوادب آموخت جبرئيل امين 
على كز ايزد علام حجتى است قوى ----- على كه برهمه اسلام آيتى است مبين 
موافقش به جنان آب خورده از كوثر ----- مخالفش به سقر غسل كرده در غسلين 
نه در جهنم اعداى او كشند عقاب ----- كه سجن تن همگان راست بدتر از سجين 
ز مادر و ز پدر در جهان نبيند مهر ----- كسى كزو به دل اندر نهفته دارد كين 
نه او به روز غدير از خدا ولايت يافت ----- كه پيش از آدم بر اين مقام بود مكين 
نبود اگر ز خدا ناخداى كشتى نوح ----- زموج طوفان خشكى نيافت روى زمين 
به زير سايه او يونس آرميد چو گشت ----- برون زاشكم ماهى ، به سايه يقطين 
اگر سليمان جن و بشر به فرمان داشت ----- چو شاه اسم على كرده بود نقش نگين