البلاء للولاء (بلا و مصیبت، مایه ی قرب و نزدیکی به خداست):

در نظام عالم هم ، بلا ديدن و زجر كشيدن ، ارزش آفرين است . دانه گندم وقتى زير خاك مى رود، زحمتى تحمل مى كند و رنجى مى كشد، اما تبديل به ساقه و خوشه مى شود و بعد هم وقتى زير سنگ آسيا خرد مى شود و بيشتر بلا مى كشد، اما تبديل به ساقه و خوشه به آرد مى شود و باز هم ارزشش بيشتر مى گردد و بعد هم كه بايد برود داخل تنور و در آتش ‍ افتد، تا تبديل به نان شود و قيمتش افزون شود و همين طور...

پس كسى كه نظام عالم را نمى داند و از نقش بلا و رنج در كسب كمال غافل است ، بلايا را بد و منكر مى داند، مانند بسيارى از مردم كه بلافاصله در برابر مصائب ، زبان به شكوه مى گشايند و توان تحمل مشقات را ندارند.

(علامه حسن زاده آملی)