21- قال امام الرضا علیه السلام:

لیس العبادة كثرة الصیام و الصلاة، و انما العبادة كثرة التفكر فی أمر الله؛

عبادت یه زیاد روزه گرفتن و زیاد نماز خواندن نیست، بلکه همانا عبادت، زیاد اندیشه كردن در امر خداست.

22- قال علیه السلام:

صديق كل امرء عقله و عدوّه جهله.

دوست هركس عقل او, و دشمنش جهل اوست.

23- سئل علیه السلام عن خیـار العبـاد؟ فقــال(علیه السلام):

الذیـن إذا أحسنوا استبشروا, إذا أساؤوا استغفروا و إذا أعطوا شکـروا, و إذا ابتلو صبروا, و إذا غضبوا عفوا.

از امام رضـا(علیه السلام) دربـاره بهتـریـن بنـدگـان سـوال شـد. فـرمـود:

آنان که هر گاه نیکـى کنند خـوشحال شوند,

و هرگاه بدى کنند آمرزش خـواهند,

و هر گاه عطا شـوند شکر گزارند

و هر گاه بلا بینند صبر کنند,

وهر گاه خشم کنند، درگذرند.

 تحف العقول,ص 445.

24- قال علیه السلام:

إنَّ الَّذِی یَطْلُبُ مِنْ فَضْلٍ یَکُفُّ بِهِ عِیَالَهُ أَعْظَمُ أَجْراً مِنَ الْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ؛

آن که با کار و کوشش، در جست و جوی مواهب زندگی برای تأمین خانواده خویش است، پاداشی بزرگ تر از مجاهدان راه خدا دارد.

تحف العقول، ص 808

25- قال علیه السلام:

يأتـى علـى الناس زمـان تكون العافية فيه عشرة أجزاء: تسعة منها فى اعتزال الناس و واحد فى الصمت.

امام رضا(علیه السلام): زمانى بر مردم خواهد آمد كه درآن عافيت ده جزء است كه نه جزء آن در كناره گيرى از مردم و يك جزء آن در خاموشى است.

26- قال علیه السلام:

ليـس لبخيل راحة, و لا لحسـود لذة و لا لملـوك وفـاء ولا لكذوب مــروة.

بخيل را آسايشى نيست و حسود راخوشى و لذتى نيست

و زمامدار را وفايى نيست و دروغگو را مروت و مردانگى نيست .

27- قال علیه السلام:

«أَلاَْخُ الاَْكْبَرُ بِمَنْزِلَةِ الاْأبِ».

برادر بزرگتر به منزله پدر است.

28- روی عن عبدالعظیم، عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا(علیه السلام) قَالَ: «یَا عَبْدَ الْعَظِیمِ! أَبْلِغْ عَنِّی أَوْلِیَائِیَ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ أَنْ لَا یَجْعَلُوا لِلشَّیْطَانِ عَلَى أَنْفُسِهِمْ سَبِیلًا وَ مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِی الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ مُرْهُمْ بِالسُّکُوتِ وَ تَرْکِ الْجِدَالِ فِیمَا لَا یَعْنِیهِمْ وَ إِقْبَالِ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ وَ الْمُزَاوَرَةِ فَإِنَّ ذَلِکَ قُرْبَةٌ إِلَیَّ وَ لَا یَشْتَغِلُوا أَنْفُسَهُمْ بِتَمْزِیقِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً فَإِنِّی آلَیْتُ عَلَى نَفْسِی إِنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِکَ وَ أَسْخَطَ وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی دَعَوْتُ اللهَ لِیُعَذِّبَهُ فِی الدُّنْیَا أَشَدَّ الْعَذَابِ وَ کَانَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ»؛

اى عبدالعظیم! به دوستان من سلام برسان و به آنان بگو در دلهاى خود براى شیطان راهى باز نکنند، و آنان را امر کن به راستگوئى در گفتار و أدای امانت و سکوت و ترک منازعه و جدال در کارهاى بیهوده، و امر کن که با یکدیگر معاشرت و رفت و آمد نمایند، و این عمل آنها موجب نزدیکى به من مى‏‌‌شود.

دوستان من، نباید اوقات خود را به مخالفت و دشمنى با یکدیگر مشغول سازند.

من با خویشتن پیمان بسته‏‌‌ام که هر کسى مرتکب اینگونه کارهای زشت شود، و یا یکى از دوستانم را مورد خشم و غضب قرار دهد، از خداوند بخواهم تا وى را در دنیا به سخت‏‌‌ترین عذاب گرفتار کند.

این نوع اشخاص در آخرت از زیانکاران خواهند بود.

الإختصاص: 247.

29- قال علیه السلام:

من القی جلباب الحیاء فلا غیبة له.

کسی که چادر حیا را از سر بر‌گیرد غیبت ندارد

30- قال علیه السلام:

لاتدعوا العمـل الصالـح و الاجتهاد فى العبادة اتکالا على حب آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و لا تدعوا حب آل محمـد(صلی الله علیه و آله و سلم) لامرهـم اتکـالا علـى العبـادة فـانـه لایقـبل احـدهـمـا دون الاخر.

مبادا اعمال نیک را به اتکاى دوستى آل محمد صلی الله علیه و آله، رها کنید.

مبادا دوستى آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم را به اتکاى اعمال صالح از دست بدهید،

زیرا هیچ کدام از ایـن دو، به تنهایى پذیرفته نمى‌شود.