ابن تیمیه از نظر علمای معاصر اهل سنت ناصبی و منافق وملعون معرفی شده است

ابن تيميه در منهاج السنه، ج4، ص245 با کمال وقاحت مي‌گويد:اينکه حضرت فاطمه (سلام الله عليها) آمد پيش ابوبکر و فدک را طلب کرد و ابوبکر هم فدک را به او نداد، از مصاديق منافقين است که قرآن درباره آنها مي‌گويد:«وَ مِنْهُمْ مَنْ يَلْمِزُكَ فِي الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْهَا رَضُوا وَ إِنْ لَمْ يُعْطَوْا مِنْهَا إِذَا هُمْ يَسْخَطُونَ[توبه/58]و در ميان آنها كسانى هستند كه در (تقسيم) غنايم به تو خرده ميگيرند اگر از آن (غنايم، سهمى) به آنها داده شود، راضى مى‏شوند و اگر داده نشود، خشم مى‏گيرند (خواه حقّ آنها باشد يا نه)!»
و مي‌گويد:«فمن مدح فاطمة، بما فيها اشتبه من هولاء.[1]کساني که مدح حضرت فاطمه (سلام الله عليها) تلاش مي‌کنند، در او شباهتي از منافقين است.
با كمال وقاحت مي‌گويد:.و فيها شعبة من النفاق.حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) يك شعبه‌اي از نفاق است.

جایگاه ابن تیمیه نزد علمای اهل سنت

محمد زکي الدين ابراهيم از علماي بزرگ مصر و الازهر به اين تعبير مي‌رسد، مي‌گويد:ابن تيميه کسي است که بغض أهل بيت (عليهم السلام) در سينه دارد و نسبت به حضرت صديقه طاهره (سلام الله عليها) جسارت کرده تا جايي که او را منافق مي‌نامد العياذ بالله.و مع ان ابن تيمية انحرافات شتي فلعل من اوقحها هذا الانحراف اللئيم.ابن تيميه انحرافات زيادي داشته و از وقيحترين انحرافاتش، همين جسارت به حضرت فاطمه (سلام الله عليها) است.[2]

مطلب بالا قسمت کوچکی از دریای بغض ابن تیمیه در خصوص حضرات معصومین (علیهم السلام) می باشد.در واقع اگر قرار به شرح حال این عالم متعصب و ناصبی باشیم، باید به دنبال نوشتن کتاب برویم،چرا که با یک مقاله به این حجم کم نمی شود به همه مطالب اشاره کرد.

بنای بر قبور بدعت با سنت؟

یکی از اعتقادات این شخص ملعون این می باشدکه بنای بر قبور  و از مصادیق بدعت در دین می باشد.[منهاج /السنه ج2ص 435_437] بعد از ایشان  پیروان او به دنبال ترویج این افکار بوده اند و بر اساس همین قول فتوی داداه اند،حال باید دید این ادعا تا چه اندازه به واقعیت نزدیک می باشد؟
شیعیان اعتقاد دارند که بنای بر قبور نه تنها  بدعت نیست بلکه جزء دین و از مستحبات و از آداب و سنن اسلامی می باشد.عمده دلیل شیعیان آیات و روایاتی است که به حق در این خصوص قابل استناد می باشند.

* برگرفته شده از رهپویان قرآن

[1]منهاج السنه، ج4، ص245
[2].کلمه الرائد، ج2، ص546