خداوند حضرت ادريس را بر آسمان ها اوج داد و حسين نيز پس از شهادت، روح، خون، پيكر و تربت را اوج بخشيد و بالابرد.

ادريس به هجرت از قلمرو ظلم و بيداد پراكندگى ياران، گرسنگى و تشنگى در راه حق آزمايش شد و حسين نيز به هجرت از خدا و رويارويى قهرمانه با ديكتاتورى خون آشام اموى و به تشنگى و فشار روزگار براى حق و عدالت... كه خواهرش در كنار پيكر به خون طپيده اش ناله زد و گفت: پدرم به فداى آن كه با لب تشنه به شهادت رسيد.