روايت شده كه: حسن و حسين - عليهما السلام - (در كودكى) مشغول نوشتن بودند، حسن به حسين - عليه السلام - گفت: خط من از خط تو زيباتر است، حسين - عليه السلام - گفت: «نه، خط من از خط تو زيباتر است».

آنگاه به فاطمه - عليها السلام - عرض كردند: «مادر: ميان ما دوارى كن».

فاطمه - عليها السلام - كه دوست نداشت هيچ يك را آزرده كند، فرمود: از پدر خود بپرسيد.

از على - عليه السلام - پرسيدند، او هم كه دوست نداشت هيچ يك را ناراحت كند، فرمود: از جدّ خود رسول خدا - صلى الله عليه و آله وسلّم- بپرسيد.

پيامبر - صلى الله عليه و آله وسلّم - فرمود: من ميان شما داورى نمى كنم تا از جبرئيل بپرسم. چون جبرئيل آمد، گفت: من ميان آن داورى نمى كنم، اسرافيل داورى كند، اسرافيل گفت: من هم ميان آنان داورى نمى كنم، ولى از خدا درخواست مى كنم كه ميانشان داورى فرمايد، پس از خداى متعال در خواست داورى كرد، خداى متعال فرمود: من داورى نمى كنم، ولى مادرشان فاطمه داورى كند.

فاطمه - عليها السلام - عرض كرد: پروردگارا! (اكنون ) ميان آنان داورى مى كنم، او گردنبندى از جواهر داشت به (فرزندان خود) حسن و حسين - عليهما السلام - فرمود: من جواهر اين گردنبند را ميان شما پخش مى كنم هر كه بيشتر آن را برداشت، خط او زيباتر است، پس آن را پخش فرمود، در اين هنگام جبرئيل در بلنداى عرش الهى بود. خدا به او فرمان داد كه فرود آيد و جواهر را ميان آنان يكسان تقسيم كند تا هيچ يك ناراحت نشوند. جبرئيل هم (فرمان برده) چنين كرد. اين به خاطر تكريم و بزرگداشت آنان بود.(فرهنگ جامع سخنان امام حسين - عليه السلام -، ص 68 و 69)