بانوى نمونه اسلام، حضرت فاطمه زهرا - عليه السلام - مى فرمود:

«هنگامى كه حامل نور وجود حسين - عليه السلام - بودم در شب تار، نياز به چراغ نداشتم چرا كه به هر طرف روى مى آوردم، نور باران مى گشت»(1).

از خصوصيت ديگر نور وجود آن حضرت، يكى هم اين بود كه نه تنها در تاريكى درخشندگى و جلوه گرى داشت، بلكه به گونه اى بود كه در زير نور شديد نيز ظاهر مى گشت.

و نيز داراى اين ويژگى بود كه هيچ مانع و حجاب و پرده اى از تلألؤ و نور افشانى او مانع نمى شد؛ همانگونه كه در مورد پيكر به خون آغشته اش گفتند كه:

«تاكنون هيچ شهيد به خاك و خون آغشته اى به نورانيت چهره او نديده ام» (2).

نور چهره فروزانش همانند ستون نورى بر آسمان تلألؤ داشت و خاك و خونى كه بر چهره مقدسش نشسته بود، نمى توانست مانع درخشش خورشيد جهان افروزى شود كه بر خاك تيره، افتاده بود.(3)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی نوشت:

1- بحارالانوار، ج 43، ص 273.

2- بحار الانوار، ج 45، ص 57.

3- ويژگيهاى امام حسين - عليه السلام - ص 86.