زهد و ساده زيستي از اصول زندگي او بود. ساده غذا مي خورد, ساده لباس مي پوشيد و ساده حركت مي كرد. زيراندازش غالباً حصير بود. بر روي زمين مي نشست. با دست خود از بز شير مي دوشيد و بر مركب بي زين و پالان سوار مي شد و از اينكه كسي در ركابش حركت كند، به شدت جلوگيري مي كرد. قوت غالبش نان جوين و خرما بود. كفش و جامه اش را با دست خويش وصله مي كرد. در عين سادگي طرفدار فلسفه فقر نبود؛ مال و ثروت را به سود جامعه و براي صرف در راههاي مشروع لازم مي شمرد؛ مي گفت:

«نعم المال الصالح للرجل الصالح؛ چه نيكوست ثروتي كه از راه مشروع به دست آيد براي آدمي كه شايسته داشتن ثروت باشد و بداند چگونه صرف كند». (محجة البيضا, ج,6 ص44)

و هم مي فرمود:

نعم العون علي تقوي الله الغني؛ مال و ثروت كمك خوبي است براي تقوا. (وسائل, ج,12 ص 16)