مسیحیان نجران درباره‌ی حقانیت اسلام با پیامبر به بحث و جدال پرداختند و نتوانستند حقانیت اسلام را بپذیرند و یاخود را قانع کنند. بر این مقرّر شد که خاندان و عزیزان خود را در مجلسى گرد آورند و به نفرین گروهى که ناحق است بپردازند، دعوت پیامبر چنین بود:

(فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ وَنِساءَنا وَنِساءَكُمْ وَأَنْفُسَنا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ) (آل‌عمران/61).

پیامبر براى حضور در آن مجلس على و فاطمه و حسنین (علیهم السلام) را به همراه خود برگزید و در این آیه، فاطمه (سلام الله علیها):

 - از جهتى مصداق فرزند پیامبر است ابنائنا،

 - از دیدى مصداق نسائنا است و تنها زنى است که در جریان مباهله حاضر شده،

 - و از دید سوم مصداق انفسنا و نفس و جان پیامبر است،

 - در مورد گزینش پیامبر این عده را، حدیثى بدین‌گونه داریم از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم):

 - لو علم الله تعالى انّ فى الارض عباداً أکرم من على و فاطمه و الحسن و الحسین لأمرنى أن أباهل بهم ولکن أمرنى بالمباهلة على هؤلاء و هم أفضل الخلق؛

اگر خداى تبارک و تعالى در روى زمین بندگانى گرامی‌تر از على و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) سراغ مى‏داشت، به من دستور مى‏داد که با آنها به مباهله بپردازم، ولى او مرا به مباهله فرمان داد به همراهى این گروه و اینان برترین آفریدگان خدایند.