در را که با شتاب لگد وا نمی کنند

دیوار را که صفحه گلها نمی کنند

گلبرگ یاس را که با آتش نمی کشند

سیلی نصیب صورت حوراء نمی کنند

آتش به درب خانه ی رهبر نمی زنند

توهین به بیت و سرور مولا نمی کنند

با کودکان خانه که مشکل نداشتند

رحمی چرا به گریه ی آنها نمی کنند

مردم به جای بیعت و همیاری امام

غربت نصیب رهبر تنها نمی کنند

در پیش چشم غیرت مردانه ی کسی

حمله به دست و بازوی زنها نمی کنند

زن را به قصد کشت به کوچه نمی زنند

جمعی اگر زدند تماشا نمی کنند

کاری اگر به دست تماشاگران نبود

دیگر گره ز کار عدو وا نمی کنند

حتی اگر سفارش پیغمبری نبود

اینگونه با ولای علی تا نمی کنند

دردا که درد دین به دل اهل خدعه نیست

حیله گران ز توطئه پروا نمی کنند

سروده ی محمود ژولیده