بعد از تو دشمن غارت اهل حرم كرد

قبل از همه حمله بگوش خواهرم كرد

اخنس نگاهي سوي چشمان ترم كرد

با پشت دستش تا كه زد پلكم ورم كرد

 

افتادم و از پيكرم تاب و توان رفت

خولي كه بالاي سرم آمد سنان رفت

 

موي منو دست كسي بود و كشيدن

خون مردگي چشم بود و تار ديدن

با پاي زخمي در پي مركب دويدن

از شمر و زجر مست حرف بد شنيدن

 

اينها كه چيزي نيست بابا مشت خوردم

هم مشت خوردم هم بقصد كشت خوردم

 

افتادن از روي بلندي درد دارد

بي مويي گيسو كمندي درد دارد

روي غرورش شرطبندي درد دارد

بر اشكهايش گر بخندي درد دارد

 

اوضاع من را سخت درهم كرد ناقه

از بس كه بين راه هي رم كرد ناقه

 

هم ضعف دارم هم عطش بيتاب و زارم

شبها سرم را روي سنگي ميگذارم

گلزار بودم ليك حالا زخمزارم

يك چند روي هست دنداني ندارم

 

پشت سرم شمر است پيش روي من زجر

بد كرد با روي منو با موي من رجز

 

پروانه بودم بي هوا آتش گرفتم

بابا كجايي ؟ در دو جا آتش گرفتم

يكبار بين خيمه ها آتش گرفتم

يكبار هم شام بلا آتش گرفتم

 

آتش گرفتم صورت زيباي من رفت

آنقدر افتادم زمين كه ناي من رفت

 

 تا گوشواره را کشید دو چشمم سیاه رفت

بابا ز دخترت به خدا اشک و آه رفت

یا اسب بود...یا یکی از دشمنان تو

از روی پیکرم که زمین خورد راه رفت

یک لحظه دید عمه مرا ، اشکباره شد

داغ مدینه در دل زارش دوباره شد

نامرد سیلی اش دو هدف داشت همزمان

هم گوشواره رفت، هم گوش پاره شد

 

 

 از فرط ضعف، دست به دیوار برده ام

 

در کودکی شیبه زنی سالخورده ام

 

چشمان کوچکم دگر تار می روند

 

از بسکه زخمهای تنم را شمرده ام

 

بابا تن سه ساله ی تو درد میکند

 

و من به پیش عمه شکایت نبرده ام

 

دندانهای شیری من را شکسته اند

 

آن لحظه ای که دل به صدایت سپرده ام

 

هی درد من کشیدم و از ترس دشمنان

 

با ترس زانوان خودم را فشرده ام

 

بابا ببخش که نیمه رمق حرف میزنم

 

چند روز میشود که چیزی نخورده ام

هی غم کنار راس تو تکثیر میشود

هی دخترت کنار سرت پیر میشود

هی حرمله به چشم ترم آب می دهد

گهواره را جلوی رباب... تاب می دهد

بابا بیا که کل تنم درد می کند

گوشم ، لبم ، سرم ، دهنم درد می کند

بابا کبودیهای تنم را تو دیده ای؟!

لکنت زبان گرفتن من را شنیده ای؟!!!

 

عمه به محض پا شدنم گریه میکند

 

چیزی مگر ز مادرتان ارث برده ام؟

 

حالا گرفته ام که چه ها مادرت کشید؛

 

از درد استخوان کمر جان سپرده ام

 

این گوشه ی خرابه کجا مقتل من است

 

من در همان قضیه ی گودال مرده ام...