این روزها دوباره القای شبهاتی چون «کعبه بتخانه بوده »، رواج یافته است که در جمله‌بندی‌های متفاوت بیان می‌گردد. البته موضوع این جوّسازی به چند سال پیش بر می‌گردد و پاسخ‌های کافی نیز بیان شده است، منتهی چون اکنون امکاناتی چون وایبر، تلگرام، واتساپ ... آمده، دوباره همان ادعاها و شبهه‌ها را بدون توجه به پاسخ‌هایش (که اغلب خودشان نیز می‌دانند) نشر می‌دهند. مثل همین سؤال "شیطان اخراج شده، چگونه مجدد وارد بهشت شد"، که فرافکنی آن، عمری چهار یا پنج ساله دارد، اما مجدد منتشر می‌کنند و حتی می‌نویسند: دیروز در مدرسه‌ای چنین اتفاق افتاد!

الف – کعبه، چنان چه خداوند متعال در قرآن کریم فرمود، اولین خانه‌ای است که برای هدایت و عبادت انسان درست شده است. به تعبیر امروزی، اولین مسجد و یا محل عبادت خداست.

«‌إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِّلْعَالَمِينَ» (آل‌عمران، 96)

ترجمه: به يقين نخستين خانه‏اى كه براى (عبادت) مردم نهاده شده همان است كه در بكّه (مكّه مكرمه) است كه پر خير و بركت و وسيله هدايت براى جهانيان است.

ب – ساختمان کعبه، در طول تاریخ دستخوش حوادث طبیعی بسیاری نیز شد و حتی کاملاً تخریب گردید، اما کعبه یک چهار دیواری نیست، بلکه یک نقطه است. لذا فرمود مکانش را به حضرت ابراهیم علیه السلام نشان دادیم و دستور دادیم که دوباره تعمیرش کند و آنجا را مکانی پاکی و طیب، برای عبادت کنندگان قرار دهد:

«وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ أَن لَّا تُشْرِكْ بِي شَيْئًا وَطَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْقَائِمِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ» (الحجّ، 26)

ترجمه: و چون براى ابراهيم جاى خانه را معين كرديم [او را در مکان کعبه قرار دادیم، بدو گفتيم:] «چيزى را با من شريك مگردان و خانه‏ام را براى طواف‏كنندگان و قيام‏كنندگان و ركوع‏كنندگان [و] سجده كنندگان پاكيزه دار.»

ج – کعبه هم چنین در طول تاریخ، دستخوش حوادث سیاسی بسیاری شده است. بارها کل بنای آن را تخریب کردند و بارها مشرکین، بت‌ها یا اشعار خود را در آن بیت جای ‌دادنده‌اند. اما در همان دوران‌ها نیز هیچ گاه مشرکین و بت‌پرستان کعبه را "بتخانه" قلمداد نکرده و نخوانده‌اند، این ادعای امروزی منحرفین و دشمنان می‌باشد.

مشرکین نیز می‌گفتند: اینجا خانه مقدسی برای عبادت پروردگار عالم است و چون زیارتگاه عمومی است، ما بت‌ها، اشعار، مصوبه‌ها، دستورالعمل‌های حکومتی، پیمان‌نامه‌ها و ... را در اینجا قرار می‌دهیم که در دید و اطلاع عمومی بیشتری قرار گیرد. بت چیدن نیز به عنوان عرض ارادت و تفاخر هر قوم به حضور و نزدیکی به این خانه بوده است.

کلید داری کعبه، اغلب با موحدین بوده است، چنان چه قبل از بعثت نیز قبیله بنی‌هاشم کلیددار کعبه بودند و این قصه در قضیه حمله سپاه ابرهه "عامل الفیل" به خوبی بیان شده است، به ویژه در فرازی که "عبدالمطلب" می‌گوید: من صاحب شترها هستم و استرداد آنها را می‌خواهم و از کعبه صاحبش دفاع خواهد کرد. البته گاهی هم کلیدداری به کفار می‌رسید و حتی گاهی کلیدداری را در قمار می‌باختند.

د – وهابیت نیز پس از آن که توسط انگلیس با آل سعود (که به برخی از مناطق حجاز حاکم بود) هم پیمان شد و وارد عرصه‌ی سیاست و حکومت گردید، پس از کشتار و تاراج مسلمانان در شهرهای متفاوت (که اغلب اهل سنّت بودند)، شروع به تخریب بناها و اماکن مذهبی و زیارتی نمود و دست آخر قصد داشت که کعبه را به بهانه‌ای این که "شرک" است تخریب کند، اما اعتراض شدید فقهای شیعه و سنی و ترس از قیام عمومی مسلمانان علیه آنان، سبب انصراف شد و در تاریخ قید شده که پس از سلطه بر مکه، بر بالای سقف کعبه، بساط عیش و نوش راه انداختند.

و – امروز نیز کعبه و مدینة النبی صلوات الله علیه و آله، در اشغال و اسارت آل سعود و وهابی‌ها می‌باشد. اما حوادث یا سلطه‌ها دلیل نمی‌شود که یک عده بیایند سند آن را به نام بت‌پرستان بزنند و بگویند: اینجا از اول بتخانه بوده است! خیر، از همان بدو خلقت، بیت الله بوده و هنوز هم هست، قبله مسلمین بوده و هنوز هم هست؛ اگر چه گاه دیوارش را تخریب کنند، گاه اشغال کنند، گاه طواغیت و فراعنه آن را زیر سلطه خود درآورند و ... .

میلاد امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام در کعبه:

باید به دو نکته مهم توجه شود.

اول آن که میلاد ایشان در داخل کعبه، ادعای شیعه نیست که در آن چون و چرا کنند؛ حادثه بزرگی است که اتفاق افتاده و تمامی علما، مورخین و دانشمندان شیعه و سنی به آن اذعان دارند.

دوم آن که، تولد در کعبه، افتخار کعبه است و نه آن که تولد ایشان در داخل کعبه، افتخاری برای ایشان باشد، چنان که در زیارات و دعاها می‌خوانیم: «شَرّفَ بِهِ مَکَة وَ مِنی»، یعنی مکه و منا به ایشان مشرف شد.

دقت کنیم که هیچ گاه "خاک" سبب شرف انسان نمی‌شود، بلکه انسان سبب شرف مکان می‌گردد. چون حضرت ابراهیم علیه السلام در نقطه‌ای ایستاد، آنجا شد "مقام ابراهیم" و چون امام حسین علیه السلام وارد کربلا شد و خونش در آن سرزمین ریخته شد، خاکش شد تربت کربلا، و چون در آن محل دفن گردیدند، شد "قبّه"ای متبرک که دعا در آن مستجاب است و ... . و البته هیچ کار خدا بدون حکمت نیست و همگان باید بیاندیشند که چرا تولد ایشان باید داخل کعبه باشد، حالا بیرون یا هر کجای دیگری می‌شد، چه اتفاقی می‌افتاد؟ بلکه برای همیشه نشان داد که روح عبادت، "ولایت" است. قبله نیز زادگاه ولایت است.

قلب انسان مثل کعبه است:

قلب انسان، همانند کعبه معظمه، بیت‌الله و معظم است، چنان چه در وقت نماز نیز جسم ما به سوی کعبه جسمانی است، اما روح و قلب متوجه خدای لامکان است، لذا نیت می‌کنیم که مثلاً دو رکعت نماز واجب صبح می‌خوانیم «قربة الی الله».

در احادیث بسیاری آمده است که قلب بیت الله است، قلب حرم الله است. امام صادق (علیه السلام) نیز فرمودند: «الْقَلْبُ حَرَمُ اللَّهِ فَلَا تُسْكِنْ حَرَمَ اللَّهِ غَيْرَ اللَّه – قلب حرم الله است، پس در حرم خدا، جز خدا سکنا نمی‌گزیند» (بحار الأنوار ج‏67 /25). اما انسان دائماً در این حرم الله، بُت می‌چیند. بت‌هایی که سمبل "حبّ الدّنیا» هستند. بت‌های نفس؛ مثل بت شهوت، بت قدرت، بت مال، بیت عشیره و قبیله ... و بت‌های بزرگتر که سمبل طواغیت و فراعنه‌ی زمان است.

اما، گاهی برخی از انسان‌ها با تأسی به حضرت ابراهیم علیه السلام، تبر بر می‌دارند و به جان بت‌ها می‌افتند و آنها را خُرد کرده و از این بیت‌الله بیرون می‌اندازند، تا به فرمان خدا مبنی بر «‌وَطَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْقَائِمِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ – و خانه‌ام را پاک کن، برای طواف کنندگان، و قیام کنندگان (به نماز) و اهل رکوع و سجود».

حال آیا کسی می‌تواند بگوید که چون انسان در قلب بت چیده است، پس اساساً قلب بتخانه است؟! خیر؛ بلکه هر چقدر هم بُت بچینند، باز قلب انسان حرم الله و بیت الله است که به اشغال درآمده است.

منابع اهل سنّت:

*- حاکم نیشابوری: روایات متواتر است که فاطمه بنت اسد، امیرمؤمنان علی بن ابی طالب ـ کرّم الله ـ وجهه، را در خانه کعبه به دنیا آورده است. (المستدرك على الصحيحين ج3 ص550)

*- دهلوی نیز که نه تنها از علمای به نام، بلکه از متعصبین اهل سنّت است می‌نویسد: «فاطمه بنت اسد، اميرالمومنين علی بن ابی طالب را در درون كعبه به دنيا آورد، بدون ترديد او در روز جمعه سيزدهم رجب، سی سال بعد از عام الفيل، در خانة كعبه به دنيا آمده است، و هرگز پيش از او يا بعد از او كسي در خانة كعبه زاده نشده است» (شاه ولي الله دهلوی، ازالة الخفا، چاپ هند، ج2، ص251)

*- پیشتاز مورّخان، علی بن حسین مسعودی،( متوفّای 333 ه  ق) در کتاب «مروج الذّهب» که در طول بیش از یکهزار سال، یکی از استوارترین منابع مورد اعتماد مورّخان است، با صراحت و قاطعیّت اعلام می‌دارد که: «ولادت آن حضرت در درون کعبه واقع گردید.» و در کتاب دیگرش «اثبات الوصیّه» تأکید می‌کند که: «هرگز پیش از ایشان و یا بعد از ایشان احدی در درون کعبه به دنیا نیامده است.» (مسعودی، مروج الذّهب، چاپ قاهره، ج2، ص2) – (مسعودی، اثبات الوصیّة، ص111)

ایکس شبهه