29 تیرماه سال 67، مقارن با پنجم ذی الحجه 1408هـ.ق، سالروز دو واقعه بسیار تلخ برای حضرت امام خمینی(س) بود.

پنجم ذی القعده، یادآور کشتار وحشیانه حجاج ایرانی به دست دژخیمان آل سعود بود. روزی که زائران ایرانی، پیرمردان و پیرزنان به دست مزدوران سعودی قتل عام شدند.

29 تیرماه 67 نیز، شاهد پیام تاریخی امام درباره پذیرش قطعنامه 598 بود. پیامی که به منشور مقاومت شهره شد. این پیام از شاهکارهای رهبری و مدیریتی امام خمینی(س) به شمار می رود و نکات ظریف و خواندنی در آن به وفور قابل ملاحظه است.

پایگاه اطلاع رسانی و خبری تی وی شیعه ، خلاصه ای از فقرات مختلف آن را در اختیار علاقمندان قرار می دهد:

بعضی افراد تا قبل از حادثه تلخ و شیرین حج در سال گذشته، فلسفه اصرار جمهوری اسلامی ایران را بر راهپیمایی برائت از مشرکین به خوبی درک نکرده بودند و از خود و دیگران سؤال می‌کردند که در سفر حج و در آن هوای گرم چه ضرورتی به راهپیمایی و فریاد مبارزه است؛ و اگر هم فریاد برائت از مشرکین هم سر داده شود، چه ضرری متوجه‌ استکبار می‌شود. و چه بسا افراد ساده دلی تصور می‌کردند که دنیای به اصطلاح متمدن جهانخواران نه تنها تاب تحمل اینگونه مسائل سیاسی را خواهد داشت، که به مخالفان خود حتی بیش از این هم اجازه حیات و تظاهرات و راهپیمایی خواهند داد. و دلیل این مدعا اجازه راهپیمایی هایی است که در کشورهای به اصطلاح آزاد غرب داده می‌شود. ولی این مسئله باید روشن باشد که آنگونه راهپیمایی ها هیچ گونه ضرری برای ابرقدرتها و قدرتها ندارد. راهپیمایی مکه و مدینه است که بسته شدن شیرهای نفت عربستان را به دنبال دارد. راهپیماییهای برائت در مکه و مدینه است که به نابودی سرسپردگان شوروی و امریکا ختم می‌شود. و درست به همین جهت است که با کشتار دسته جمعی زنان و مردان آزاده از آن جلوگیری می‌شود، و در پناه همین برائت از مشرکین است که حتی ساده دلان می‌فهمند که نباید سر بر آستان شوروی و امریکا نهاد.