بسم اللَّه الرحمن الرحیم

تبلیغات در جدائى حوزه ها از امور اجتماعى و سیاسى

من باید تشکر و قدردانى کنم از آقایان فضلایى که در قم و تهران اشتغال دارند به تعلیم و تعلّم. و امیدوارم که براى آتیه اسلام همه مفید و به طور شایسته آنچه که باید، وظیفه آنهاست عمل بفرمایند.

مع الأسف ما هم دانشگاهمان و هم مدارس علوم دینیه مان هر کدام از یک جهتى نواقص زیاد داشت و نمى شد. و نمى توانستند نواقص را رفع کنند. دانشگاه از جهت اینکه اصلًا اساسش اگر هم بر این نبود که ایران را به دامن قدرتهاى بزرگ بیندازد، کم کم به آن قضیه کشیده شد، و جوان هاى عزیز ما را آن اشخاصى که مأمور بودند، به نحوى که آنها مى خواستند تبلیغ و تربیت مى کردند و بعد هم مى فرستادند به خارج، و آنها رویشان کار مى کردند و بعد هم که مى آمدند، بسیاریشان اصلًا با دیانت بکلى مخالف بودند، و بسیاریشان هم بودند که اگر هم مخالف نبودند نمى توانستند کارى انجام بدهند. در هر صورت دانشگاه وضعش این بود. مدارس علمى که ما حالا از آن روى هم رفته تعبیر مى کنیم به فیضیه، آن از جهات دیگر ناقص بود، آنجا را مستقیماً نیامدند مثل دانشگاه تصرف کنند و نتوانستند بکنند. آنها با همه سختى ها در دوران رضا خان که سختى ها زیاد بود، تحمل کردند و راه خودشان را ادامه دادند و زمان بعد هم همین طور. لکن ما محصور شده بودیم در یک کتاب ها و در یک عقاید خاصى. کتابها از حیث تعلیم و تعلّم غالباً از طهارت و تجارت و صلات- غالباً- تجاوز نمى کرد. علوم قضایى و حدود و دیات و اینها از علوم غریبه بود، البته مشایخ نوشته اند، همه را مستقصى  نوشته اند، لکن در حوزه ها از باب اینکه، این امور خارج بود از حیطه عمل آنها، قضاوت دست آنها نبود، حدود و دیات و قصاص و اینها عملى نبود، از این جهت آنها مورد بحث واقع نمى شد و ما محصور شده بودیم در کتاب ها، در باب تعلیم و تعلّم به همان مقدار. و از آن طرف در عین حالى که خارجى هاو عمال آنها تصرف مستقیم نداشتند در حوزه ها، لکن یک تبلیغات خاصى انجام گرفته بود در سالهاى طولانى که باید حوزه ها از امور اجتماعى و سیاسى بکلى مبرا باشد، و اسم «سیاست» را نمى توانستیم در حوزه هاى علمیه ببریم، و امور مسلمین و چیزهایى که مربوط به جامعه مسلمین است در حوزه ها بحثى از آن نبود.

احتیاج حوزه ها به یادگیرى زبانهاى زنده دنیا

بحمد اللَّه امروز که ما از آن قید و بندها رهایى پیدا کرده ایم باید توجه به این معنا داشته باشیم که امروز حوزه ها با دیروز حوزه ها فرق دارد. امروز حوزه ها براى دنیا، الآن دنیا یک تحولى پیدا کرده است که کأنّه عائله واحده شده است. این صحبتى که من الآن براى شما مى کنم ممکن است که بعد از دو ساعت دیگر در امریکا هم منعکس بشود و همین طور هر مطلبى که در ایران واقع مى شود در همه دنیا پخش مى شود. یعنى یک کسى اگر صدا بکند به صداى عادى، صداى او قبل از اینکه به آخر این مجلس برسد به امریکا رسیده است. وضع این طور شده، دنیا کأنّه همه مجتمع شده است در یک محصوره کوچکى از حیث جهات. ما امروز نمى توانیم مثل سابق فکر کنیم، ما سابق تبلیغاتمان محصور به ایران بود.

گاهى اتفاق مى افتاد که در یک جاى دیگر هم مى رفتند اما گاهى بود، خیلى کم. و تبلیغات آن قدرى که براى خارج لازم است براى داخل کمتر از او لازم است. شما مى بینید که امروز همه تبلیغات دنیا بر ضد اسلام است؛ با اسم ضدیت با جمهورى اسلامى اصل اسلام را محکوم مى کنند. صورت اسلام را به یک صورت دیگرى در آورده اند که غیر واقعیت اوست. پیشتر احتیاج به زبان، زبانهاى خارجى نبود، امروز احتیاج است به این، یعنى جزو برنامه تبلیغات مدارس باید زبان باشد، زبانهاى زنده دنیا، آنهایى که در همه دنیا شایع تر است. این باید یکى از چیزهایى باشد که در مدارس دینى ما که مى خواهند تبلیغ بکنند، این امروز محل احتیاج است، مثل دیروز نیست که ما صدامان از ایران بیرون نمى رفت. امروز ما مى توانیم در ایران باشیم و به زبان دیگرى همه جاى دنیا را تبلیغ کنیم، در همه جا مبلغ باشیم، و علاوه بر آن امروز رفتن به همه جاى دنیا یک امر آسان و عادى است که مبلغین ان شاء اللَّه باید تربیت بشوند، و فیضیه و دانشگاه ما باید یک دانشگاه و یک فیضیه باشد براى همه دنیا، تبلیغ براى همه دنیا، براى همه کشورهاى عالم.

وجوب تربیت مبلّغ و قاضى در حوزه ها

و بحمد اللَّه امروز آن بندهایى که به عقاید ما بسته شده بود رها شد. امروز تمام قشرهاى ملت مشغول تربیت و تعلیم هستند. بانوان مشغول هستند. الآن بانوان جزو طلاب علوم دینیه در قم و در جاى دیگر هستند، و خودشان در هر جا هستند مشغول تربیت و تعلیم هستند، و این یک امرى است که در این انقلاب تحقق پیدا کرد. آن وقت همچو محصور کرده بودند که براى بانوان هیچ حق قائل نبودند که حتى در یک مجمع ده نفرى وارد بشوند و مسأله علمى بگویند یا مسأله عقیدتى بگویند. امروز اینها مى توانند با همه حفظ جهات اسلام در همه جاى کشور تبلیغات بکنند، بلکه در خارج از کشور هم. ما بسیار عقب افتاده بودیم در این امور، و امروز باید تلافى کنیم، باید نقیصه ها را رفع بکنیم.

ما نه امروز مبلّغ داریم و نه قاضى داریم. یک عده مختصرى، آن قدرى که ایران احتیاج به مبلغ دارد، ندارد، حوزه ها ندارند. آن قدرى که قاضى لازم دارند، حوزه ها ندارند، حوزه ها تربیت قضات را نکرده اند، یک عده پیرمردها هستند لکن آنها نمى روند سراغ این کارها. ما الآن نسل جوان را باید براى قضاوت، براى تبلیغ تربیت کنیم. براى قضاوت که واجب است، واجب کفائى است براى همه، باید تربیت کنیم که این واجب کفائى تحقق پیدا بکند، و براى تبلیغ هم لازم است ما تبلیغ بکنیم. آن هم جزو واجبات است که ما از اسلام تبلیغ بکنیم. آن چیزى که وارد شده است در قرآن باید تبلیغ کرد به همه جا، و تبلیغ لازمه اش این است که زبان بدانند.

شما نمى توانید بروید در انگلستان براى انگلیسى ها با زبان فارسى تبلیغ کنید یا در امریکا این طور یا در شوروى. شما باید با زبان اهلى آنها تبلیغ کنید، و این از امور لازمه اى است که پیشتر نمى شد اسمش را برد، و حالا مى بینیم جزو لازم هاست و واجبات است که باید عمل بشود.

بنا بر این در عین حالى که من تشکر مى کنم از همه آقایانى که در این امور دخیل هستند و مشغول خدمت و فداکارى هستند، درعین حال از آنها تقاضا دارم، و از همه حوزه هاى علمیه در هر جا که هست این تقاضا را دارم که دامن به کمر بزنند و نقیصه هاى سابق را که عقب افتادگى هاى سابق را جبران کنند. مبلغ درست کنند، قاضى درست کنند. چیزهایى که احتیاج دارد اسلام به آنها. و تبلیغ اسلام به غیر از اینها، یا عمل کردن به احکام اسلام بدون آنها نمى شود. بنا بر این، با این همه تبلیغات علیه ما. ما هم باید تبلیغات داشته باشیم. ما باید اعزام مبلغ در خارج بکنیم به آن قدرى که میسور است براى ما. و امیدوارم که موفق بشوید، آقایان موفق بشوند هم در دانشگاه و هم در فیضیه، موفق بشوند به اینکه تربیت کنند عده زیادى را از زن و مرد براى تبلیغ...

مظلومیت اسلام و موظف بودن به تبلیغ آن

و ما موظفیم که اسلام را در همه جاى دنیا معرفى کنیم. اسلام مظلوم است الآن در دنیا، غریب است در دنیا. ما یک دسته کوچکى هستیم، تبلیغاتمان ناقص، مبلغ کم داریم و آنها همه رسانه هاى گروهى دست شان است و هر چه مى خواهند پول هاى زیادى هم دارند و خرج این کارها را مى کنند. ما مع ذلک نباید مأیوس بشویم. ما با همین عده قلیل همان طورى که آن قدرت بزرگ شیطانى محمد رضا را که دنبالش همه قدرت ها بود به همت همین جوان هاى ایران شکستیم و کنارش زدیم و اسلام را ان شاء اللَّه به آن طورى که خواست خداست در اینجا پیاده خواهیم کرد، و مشغول پیشرفت در این امر هستیم. ما نمى گذاریم دیگر کسى اینجا بیاید. و من امیدوارم که همان طور که اینها شد، با همت والاى دانشگاه و فیضیه تبلیغات دامنه دار پیدا بشود، و در یک مدت کوتاهى ان شاء اللَّه  تبلیغات به جایى برسد که همه دنیا را ما پر از مظاهر اسلامى بکنیم.

از خداى تبارک و تعالى سلامت و سعادت همه آقایان را خواستارم. و امیدوارم که در این مشروعى که همه اشتغال به آن دارند و آقایان ریاستش را دارند و مشغول کار هستند توفیق پیدا بکنند و دست جنایتکار قدرت هاى بزرگ از ایران قطع بشود و اسلام آن طورى که هست در دنیا جلوه کند.

و السلام علیکم و رحمة اللَّه.

(صحیفه امام، ج 18، ص: 102-110)