1. صرف آمدن نام اشخاص در قرآن، نشانه فضیلت آنان نیست؛ زیرا در قرآن كریم، نام افراد ستمكار و مشرك مانند: فرعون، ابولهب و... نیز آمده است.
2. گرچه نام حضرت فاطمه(علیهاالسلام) در قرآن به صراحت نیامده؛ ولى بر اساس روایات، فضیلت ایشان از حضرت مریم(علیهاالسلام) بیشتر است. امام صادق(علیه السلام) در این باره مى فرماید: «اما مریم بانوى زنان زمان خود بود؛ ولى فاطمه(علیهاالسلام) بانوى همه بانوان جهان از اولین و آخرین است». اصولا یاد كردن فردى به وسیله ذكر اوصاف ارزشمند، مطلوبتر است، از اینكه به نام از آن شخص تعریف شود. [1]
3. افزون بر اینكه در قرآن كریم آیاتى درباره اهل بیت(علیهم السلام) نازل شده كه بسان تصریح به نام آنان و بهتر از تصریح است و كسى كه به دنبال حقیقت باشد، از هر دو گفتار (صراحت، عدم صراحت) یك مطالب را مى فهمد. [2]
4. بر اساس روایات اسلامى، برخى آیات و سوره هاى قرآن در شإن حضرت زهرا(علیهاالسلام) نازل شده است؛ از جمله سوره هایى كه در شإن ایشان نازل شده، سوره دهر و كوثر است و نیز نزدیك به 30 آیه در شإن ایشان تإویل شده كه برخى از آنها عبارتند از:
1. آیه تطهیر: «انما یرید الله لیذهب عنكم الرجس إهل البیت و یطهركم تطهیرا» احزاب/ 33
2. آیه مودت: «قل لا إسئلكم علیه إجرا الا الموده فى القربى» شورى/ 23
3. آیه مباهله: «تعالوا ندع إبنإنا و إبنإكم و نسإنا و نسإكم و إنفسنا و إنفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله على الكذبین» آل عمران/ 61
4. «انا إنزلنه فى لیله مبركه انا كنا منذرین» دخان/ 3
5. «انا إنزلنه فى لیله القدر» قدر/1 (كه مراد از «لیله» در این آیه، حضرت فاطمه(علیهاالسلام) مى باشد.)
پى نوشت:
________________________________________
[1]. ر.ك: محدث بحرانى، تفسیر البرهان، بنیاد بعثت، تهران، ج‏1، ص‏618.
[2]. ر.ك: غایه المرام، باب 59، فصل دوم، ص 265.