31- قال جوادالأئمة علیه السلام:

«أوصیک بتقوی اللّه فانّ فیها السّلامة من التّلف و الغنیمة فی المنقلب»؛

تو را به تقوا و خداترسی توصیه می کنم، زیرا در تقوا سلامت و رهایی از تلف شدن (و هلاکت) و سود بردن در بازگشتگاه (آخرت) است.»

32- قال علیه السلام:

بالتّقوي نجي نوح و من معه في السفينة و صالح و من معه من الصاعقة و بالتقوي فاز الصّابرون و نجت تلك العُصب من المهالك.

به واسطه ی تقوا و پرهیزگاری نوح علیه السلام و کسانی که با او در کشتی بودند، نجات یافتند.

و نیز صالح علیه السلام و کسانی که با او بودند، از عذاب صاعقه (که قوم او را از بین برد) نجات یافتند.

و به وسیله ی تقوا خویشتن داران و افراد بردبار رستگار می شوند

و از همین راه مردم بسیاری از نابودی ها نجات یافتند.

33- قال علیه السلام:

مَن شهد أمراً فكرهه كان کمن غاب عنه، و من غاب عن أمر فرضيه كان كمن شهده؛

كسي كه در كاري حضور داشته و آن را ناخوشايند شمارد، مانند شخص غايبي است كه از آن كار آگاه نبوده است، و كسي كه در امري حاضر نباشد ولي (پس از اطلاع از وقوع آن) بدان راضي باشد، مانند كسي است كه خود در موقع انجام آن كار حضور داشته است.

34- کتب (علیه السلام) إلی بعض أولیائه:

أمّا هذه الدنيا فإنّا فيها معترفون، ولكن مَن كان هواه هوي صاحبه و دان بدينه فهو معه حيث كان، و الاخرة هي دارالقرار.

حضرت جواد (علیه السلام) به يكي از دوستانش مرقوم فرمود:

و اما اين دنيايي است كه ما (خاندان پيغمبر (ص) در آن معروف و شناخته شده ايم) و اما هر كس كه ميل و خواهشش همان اميال و خواهشهاي دوست و مصاحبش باشد و به دين و روش او باشد، هر كجا باشد (در قيامت اين دوست) با او باشد. و آخرت و روز رستاخير محل قرار گرفتن و آرامش است.

(پس زمانيكه ميل و آرزوی کسی، اهل بیت علیهم السلام باشند، يعني آنها را دوست بدارد و مطابق ميل آنها رفتار كند، با اهل بیت خواهد بود، هرکجا که باشند.)

35- قال علیه السلام:

العلماء فی أنفسهم خانة إن کتموا النّصیحة،

دانشمندان، چون از پند دادن خوددارى کنند، خیانت ورزیده‏اند

36- قال علیه السلام:

إنّ اخوان الثقة ذخائر بعضهم لبعض؛

بدان كه برادران مورد اعتماد، گنجينه هائي هستند برخي براي برخي ديگر.

37- قال علیه السلام:

لیس الحلیم الذی لا یتقی أحداً فی مکان التقوی؛

کسی که در جای پرهیزکاری نتواند احدی را حفاظت و نگهداری کند و پرهیز پیشه نسازد، بردبار و حلیم نیست.

(حلیم و بردبار واقعی کسی است که دیگران را به سوی تقوا ببرد).

38- قال علیه السلام:

الحلم لباس العالم فلا تعرین منه؛

حلم و بردباری لباس و جامه ای است بر بدن عالم و دانشمند. پس هرگز از آن جامه برهنه مباش.

39- عَنْ عَبْدِ الْعَظِیمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَسَنِیِّ قَالَ قُلْتُ لِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی (علیه السلام):

یا مولای إِنِّی لَأَرْجُو أَنْ تَکُونَ الْقَائِمَ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ الَّذِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً و جَوْراً.

فَقَالَ (علیه السلام): مَا مِنَّا إِلَّا وَ هُوَ قَائِمٌ بِأَمْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هَادٍ إِلَی دِینِ اللَّهِ وَ لَکِنَّ الْقَائِمَ الَّذِی یُطَهِّرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْأَرْضَ مِنْ أَهْلِ الْکُفْرِ وَ الْجُحُودِ وَ یَمْلَؤُ الارضَ قِسْطاً و عَدْلًا:

هُوَ الَّذِی یخْفَی عَلَی النَّاسِ وِلَادَتُهُ وَ یَغِیبُ عَنْهُمْ شَخْصُهُ وَ یَحْرُمُ عَلَیْهِمْ تَسْمِیَتُهُ وَ هُوَ سَمِیُّ رَسُولِ الله(ص) وَ کَنِیُّهُ وَ هُوَ الَّذِی تُطْوَی لَهُ الْأَرْضُ وَ یَذِلُّ لَهُ کُلُّ صَعْبٍ وَ یَجْتَمِعُ إِلَیْهِ مِنْ أَصْحَابِهِ عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ أَقَاصِی الْأَرْضِ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ: ‏ایْنَما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً إِنَّ اللَّهَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ [بقره: 148.] فَإِذَا اجْتَمَعَتْ لَهُ هَذِهِ الْعِدَّةُ مِنْ أَهْلِ الْإِخْلَاصِ أَظْهَرَ اللَّهُ أَمْرَهُ فَإِذَا کَمَلَ لَهُ الْعَقْدُ وَ هُوَ عَشَرَةُ آلَافِ رَجُلٍ خَرَجَ بِإِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَا یَزَالُ یَقْتُلُ أَعْدَاءَ اللَّهِ حَتَّی یَرْضَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ.

قَالَ عَبْدُ الْعَظِیمِ: فَقُلْتُ لَهُ یَا سَیِّدِی وَ کَیْفَ یَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ رَضِیَ؟

قَالَ: یُلْقِی فِی قَلْبِهِ الرَّحْمَةَ.

عبد العظیم بن عبد اللَّه حسنی گوید: به محمد بن علی بن موسی (علیه السلام) گفتم من امیدوارم شما همان قائم خاندان محمد(ص) باشید که زمین را پر از عدل و داد کند چنانچه پر از جور و ستم شده است.

فرمود: نیست امامی از ما جز آن‌کسیکه او، قائم، به امر خدای عز و جل است و رهبر به دین خداست، ولی آن قائمی که به وسیله او خدای عز و جل زمین را از اهل کفر و جحود پاک می‌کند و آن را پر از عدل و داد می‌کند او آن‌چنان کسی است که ولادتش بر مردم نهان است و شخصش از دیده‏ها پنهان و بردن نامش بر آنها حرام است و او هم‌نام و هم‌کینه رسول خداست و او است کسی که زمین زیر پای او نوردیده شود و هر سرکشی برای او رام گردد.

 و یارانش که به تعداد نفرات اهل بدر هستند از دورترین نقطه‏های زمین گرد او فراهم شوند و این است تفسیر گفته خدای عز و جل فرماید: «هر کجا باشید خدا شما را گردهم می‏آورد. به درستی که خدا بر هر چیز توانا است» چون این شماره از مردم زمین از اهل اخلاص گرد او جمع شوند، خدا امر او را آشکار کند و چون شماره آنها یک عقد کامل شد که ده هزار مرد است به اذن خدا خروج کند و پی در پی؛ دشمنان خدا را بکشد تا خدای تعالی راضی گردد.

عبد العظیم گوید: عرض کردم، یا سیدی چگونه بداند که خدای عز و جل راضی شده است؟

فرمود: دلش را مهربان کند

کمال الدین، ج 2، ص 50 ـ 49؛ بحار الانوار، ج52، ص283.

40- قال علیه السلام:

«وَ كُلُّ أُمَّةٍ قَدْ رَفَعَ اللَّهُ عَنْهُمْ عِلْمَ الْكِتَابِ حِينَ نَبَذُوهُ وَ وَلَّاهُمْ عَدُوَّهُمْ حِينَ تَوَلَّوْهُ»؛

هر امتي، آن گاه كه كتاب آسماني خود را رها كرد و دور افكند، خداوند علم آن را از آنان گرفت و آن گاه كه دشمنان خود را به دوستي و سرپرستي گرفتند، خداوند آن دشمنان را بر ايشان ولايت و حكومت داد.

ميزان الحكمه، ج 10، ح 16523.