مظلومیت او از زبان فضه و دیگران:

فضه در خانه‌ی حضرت فاطمه (سلام الله علیها) بود و به اسرار او واقف، در خانه‌‌ی كعبه سرگرم مناجات بود و زمزمه‌ها داشت. فردی كه به مناجاتش توجه داشت، علاقمند به او شد و گفت:

معلوم است از دوستداران خاندان پیامبری.

فضه از شنیدن این سخن گریست و عقده‌اش باز شد و گفت:

ای بنده‌ی خدا، اندوه و غصه‌ای كه در دل داشتم، به جوش آوردی. سؤال خود را بپرس.

آن شخص از مظلومیت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پرسید و صدای گریه‌ی فضه را بلند كرد.

آنگاه فضه گفت:

تو مایلی از مظلومیت فاطمه (سلام الله علیها) برای تو حرف بزنم و من مضایقه نخواهم كرد و شروع كرد به بیان حالات و صدمات و ستم‌دیدگی‌های حضرت فاطمه (سلام الله علیها) كه شرح آن را بیش یا كم شنیده‌ایم.

از زبان ام‌سلمه هم نمونه‌هایی از اینگونه سخنان داریم. روزی بر او وارد شد و گفت: حالت چگونه است و شب را چگونه به صبح رسانیدی؟

فرمود: شب را در حالی به صبح رساندم كه از فقدان پیامبر و ظلمی كه بر جانشین او رفت، رنجور بودم.

در اینجا چهره‌ی مظلومیت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در رابطه با علی (علیه السلام) مطرح شده و این نكته را بیفزائیم كه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از بزرگترین مدافعان علی (علیه السلام) بود و بخشی از ستمدیدگی او در این رابطه بود كه دفاعش درباره‌ی علی (علیه السلام) به ثمر نرسیده بود.

براساس سندی كه در دست است، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در دم مرگ می‌گریست و علی (علیه السلام) علت گریه اش را پرسید. حضرت فاطمه (سلام الله علیها) گفت: برای گرفتاری‌های آینده‌ی تو می‌گریم و علی (علیه السلام) دلداریش داد كه گریه مكن، كه آن امور برای من مهم نیستند. . . [1]

و این است معنی كفویت و همسری و همدمی مرد و زن كه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و علی (علیه السلام) نمونه‌ی آن بودند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی‌نوشت:

[1] . بحار، ج 43، ص 218.