از مسائل مهم و حزن‌انگیز زندگی حضرت فاطمه (سلام الله علیها) كه در عین حال نكته‌آموز و سازنده است، مسأله‌ی مظلومیت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) است. او مظلومه‌ای است فداكار، و شهیده‌ای است مظلوم. او و خاندانش از پدر و همسر، عمری برای مردم كار كردند و مردم را به سر و سامانی رساندند، از بدبختی نجاتشان دادند و امروز توسط همان مردم صدمه خوردند.

مردم آن روزگار قبل از اسلام چه داشتند؟ و امروز از مدنیت واخلاق و حتی زندگی چه دارند؟ و آنچه بود از بركت چه كسی بود؟ جز از بركت اسلام و قرآن؟ و جز از راه پدر و همسرش؟ و امروز سرنوشت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به جائی رسید كه از همین مردم كتك می‌خورد و به بستر می‌افتد.

از نظر ما حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از امام علی (علیه السلام) هم مظلوم‌تر است؛ زیرا او مرد بیرون بود و با صحابه‌ی راستینی چون ابوذر و سلمان و عمار و مقداد و كمیل هم‌سخن و آشنا. آنها در بسیاری از موارد به پا خاسته و از حق دفاع می‌كردند. اما درباره‌ی حضرت فاطمه (سلام الله علیها) مسأله چنین نبود. او در جامعه كمتر ظاهر می‌شد. عزادار بود، حامله بود و كتك خوردن و به خاك افتادن او، آن‌هم در خانه‌ی خود، مسأله‌ی دردناكی است، بویژه كه او نسبت به غیرت علی (علیه السلام) آگاه است و می‌داند كه علی (علیه السلام) از تماشای آن صحنه چقدر زجر می‌كشد.

مصائب وارده:

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در عمر كوتاهش با مصائب بسیار مواجه شده، مصائبی بودند كه اگر بر كوه وارد می‌آمدند، آنها را از هم می‌پاشاندند. ما را توان آن نیست كه مشكلات و مصائب او را لیست كنیم. ولی به عنوان ذكر مورد، چند نمونه را معرفی می‌كنیم:

1 - رحلت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم):

پیامبر که عزیزتر از جانش بود و وقتی كه از دنیا رفت، همه‌ی زندگی در برابر چشمانش تیره و تار شده بود. او اوقات خود را به گریه و اشك‌ریزی می‌گذراند و به زحمت می‌توانست آرام بگیرد.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) از قبل او را تسلیت داد و از چهره‌های مهم تسلیت او این بود كه به او خبر داده بود نخستین كسی است كه به او ملحق می‌شود و فاطمه (سلام الله علیها) از شنیدن آن خوشحال شد و خندید. [1]

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) به او در مرض فوق فرموده بود:

فاطمه جان! گریه مكن، در مرگ من صورت خود را مخراش، گیسوان پریشان نكن، واویلا مگو، مجلس گریه و نوحه‌سرائی برپا مكن. . . و بعد فرمود خدایا اهل‌بیتم را به تو می‌سپارم. . . [2]

2 - دستبرد به حرمت‌ها:

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) مظلومه است از آن بابت كه به حرمت او دستبرد زدند وشأن او را كه آن همه مورد سفارش و توصیه‌ی پیامبر بود، نادیده گرفتند و كار به جائی رسید كه مسعودی می‌نویسد:

در را بر فاطمه (سلام الله علیها) انداختند، او را در بین در و دیوار فشردند، محسن او را سقط كردند، شوهر او را به زور وادار به بیعت كردند. . . [3]

در اندیشه‌ی حضرت فاطمه (سلام الله علیها)، دستبرد به حرمت حضرت علی (علیه السلام) و ولایتش رنج‌آورتر از دستبرد به حرمت خود بود. او نمی‌توانست این مسأله را برای حضرت علی (علیه السلام) بپذیرد كه شوهرش را به زور وادار به بیعت كنند و یا به گفته‌ی مسعودی او را تهدید به مرگ نمایند.

مسعودی گوید:

دست علی (علیه السلام) را گرفتند و به زور خواستند با دست ابوبكر به نشانه‌ی بیعت اصطكاك دهند و علی (علیه السلام) مشت خود را فشرد[4] و فاطمه (سلام الله علیها) نگران و متأثر از این امر كه این هوی‌پرستان چرا چنین می‌كنند؟ و چرا توصیه‌های رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) را نادیده می‌گیرند؟

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی‌نوشت:

[1] . به نقل از عایشه.

[2] . بحار، ج22، ص460.

[3] . اثبات الوصیه، ص 262.

[4] . همان منبع.