او در خانه‌ی وحی به دنیا آمد و در مهبط فرشتگان رشد یافت. در محلی نشو و نما كرد كه آیه‏های قرآن در آنجا نازل شده‏اند. خانه‌ی او از خشت و گلی بیش نبود، ولی خانه‌ی زبده‏ترین انسانهای جهان بود، پدرش خاتم انبیاء و مادرش سیدة النساء او را چون دو بال ملكوتی در میان گرفتند و به رشد و پرورش او همت گماشتند.

او نخستین ثمره‌ی وحی و نبوّت است و طبعاً سرمایه‏گذاری درباره‌ی او بسیار. و این درس مهمی برای مسلمانان است كه برای داشتن نسلی ارزنده و پر ثمر، حضور والدین عامل و متعهد ضروری است.

پدر و مادر چون دو بالند كه باید فرزند را هم‌چون جوجه‏ای زیر پر گیرند و از حرارت بدن وگرمی عاطفه، در آنان حرارت ایمان و علاقه به مذهب را پدید آورند و كودكی كه از این حرارت دور باشد، بزرگ نخواهد شد.

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در شرایطی بود كه تنها كودك خانواده بحساب می‏آید، آن‌هم خانواده‏ای كه پسر نداشت. دو خواهر بزرگش پیش از او ازدواج كرده و ترك خانواده‌ی خود كرده بودند. هم‌بازی او بدین سان تنها پدر و مادر اویند و همراز او، مادرش.

بسته به اینكه سال ولادت او را در چه تاریخی حساب كنیم، می‏توانیم حدس بزنیم كه ایام شیرخوارگی را در شعب گذرانده یا نه، محتمل است او در همانجا به راه افتاده و یا به زبان آمده باشد و در آن دوران خردسالی و پرستاری، جز محیط شعب را ندیده باشد. ولی در تمام دوران خردسالی او پدرش كه مصداق (وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ) [1] توجه عمیقش را به او مبذول می‏داشت و مهر و محبتش را درباره‌ی او اعمال كرده و برای آینده‏ای دشوار او را نیكو به بار می‏آورد. آری همت پدر و مادرش او را ام الائمه ساخت، و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پروراند كه میراث قرآن و عترت ازطریق او سرایت یابند. در همرازی به مادر به درجه‏ای رسید كه توانست وارث اسرار مادر و متحمل آن باشد. و در همراهی با پدر به درجه‏ای رسید كه لقب ام ابیها گرفت و در همه‌ی این مورد عنایت خدا با او قرین بود.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی‌نوشت:

[1] . سوره قلم، آیه 4.