Hz; Nuh (as) ‘ın ashabı çok cahil ve kâfir bir düşünceye, inanca sahiplerdi. Hz; Nuh as’ a çok hakaret ve hürmetsizlik ederdiler, hatta küstahlıkları oka dar büyümüştü ki Allah’ın, elçisini, döverdiler daha sonra bir güzergâha bırakırdılar. Öylece baygın bir halde, günlerce güneşin, sıcağın, suyuğun altında, kendine gelene kadar kaklardı daha sonra uyandığında, yine giderdi ashabının yanına, bıkmadan, usanmadan, Allaha davet ederdi. Hz; Nuh (as) ashabına şöyle derdi; sizler, zülüm ettikçe, Allah’ın, azabına ,gazabına ,yaklaşmaktasınız, gelin Allah’a iman ediniz!. bu işten ve inattan vaz geçiniz ,Hz; Nuh (as) her defasında, hatırlatırdı bu sözünü ,ancak ,nafile bunlarda ,dinliyi çek , düşünüce ve akıl ne gezerdi ki!.. Çünkü bu millet, kendilerini, herkesten üstün görmekte ve itirazlarda şüyudu, sen Allah’ın elçisi olamazsın. Allah isteseydi, bize bizden üstün bir yaratık ve melek zümresinden gönderirdi, diyerek itirazda bulunuyorlardır!.