วันที่ 25 ซุลฮิจญะฮ์ (วันประทานซูเราะฮ์อัลอินซาน)

و یُطعِمونَ الطّعامَ علی حُبّهِ مِسکیناً وَ یَتیماً وَ اَسیراً * إنّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللهِ لا نُریدُ مِنکُم جَزاءً وَ لا شکوراً * إنّا نخاف من رًّبِّنا یوماً عبوساً قمطریراً

“และพวกเขาได้ให้อาหารแก่คนยากจน เด็กกำพร้าและเชลยศึก ทั้งที่มีความปรารถนาต่อมัน (พวกเขากล่าวว่า) แท้จริงเราให้อาหารแก่พวกท่าน โดยหวังความโปรดปรานของอัลลอฮ์ เรามิได้หวังการตอบแทนและการขอบคุณจากพวกท่านแต่ประการใด แท้จริงเรากลัวต่อพระผู้อภิบาลของเรา ในวันซึ่งใบหน้าทั้งหลายมีแต่ความบึ้งตึงและความทุกข์ยาก” (ซูเราะฮ์อัลอินซาน/อายะฮ์ที่ 8, 9 และ 10)

วันที่ยี่สิบห้าของเดือนซุลฮิจญะฮ์ เป็นวันที่ซูเราะฮ์ “อัลอินซาน” หรือ “อัดดะฮ์รุ” ได้ถูกประทานลงมาในวันนี้ (1)

เกี่ยวกับสาเหตุของการประทานซูเราะฮ์นี้ นักวิชาการจำนวนมากทั้งจากชีอะฮ์และซุนนี่ ได้รายงานว่า ท่านอิมามฮะซัน (อ.) และท่านอิมามฮุเซน (อ.) ป่วย และท่านศาสดา (ซ็อลฯ) ได้มาเยี่ยมท่านทั้งสอง ท่านกล่าวกับท่านอิมามอะลี (อ.) ว่า “เป็นสิ่งที่ดียิ่งที่เจ้าจะบนบาน (นัซร์) เพื่อให้พวกเขาหายป่วย” ท่านอิมามอะลี (อ.) ท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ (อ.) และฟิฎเฎาะฮ์ (หญิงรับใช้) จึงได้บนบานที่จะถือศีลอดเป็นเวลาสามวัน เพื่อให้ท่านทั้งสองหายป่วย

เมื่อท่านอิมามฮะซัน (อ.) และท่านอิมามฮุเซน (อ.) หายจากการป่วย บุคลทั้งสามจึงถือศีลอดเพื่อปฏิบัติตามคำมั่นสัญญาในการบนบาน (นัซร์) และตามคำรายงานบางส่วน ท่านอิมามฮะซัน (อ.) และท่านอิมามฮุเซน (อ.) ก็ได้ถือศีลอดด้วยเช่นกัน ในขณะนั้นท่านเหล่านั้นกำลังตกอยู่ในฐานะที่ยากลำบากด้านอาหาร เมื่อช่วงเวลาของการละศีลอดมาถึงท่านเหล่านั้นได้เตรียมขนมปังจำนวนหนึ่งไว้สำหรับการละศีลอด พวกท่านได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือจากคนยากจน (มิสกีน) คนหนึ่ง ท่านอิมามอะลี (อ.) ท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ ฟิฎเฎาะฮ์ ท่านอิมามฮะซัน (อ.) และท่านอิมามฮุเซน (อ.) ได้มอบขนมปังของตนให้แก่คนยากจนผู้นั้น และในค่ำคืนนั้นทั้งหมดไม่ได้รับประทานสิ่งใด นอกจากการดื่มน้ำ

ในช่วงดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าของวันรุ่งขึ้นก็เช่นเดียวกัน เมื่อท่านเหล่านั้นต้องการที่จะละศีลอด เด็กกำพร้าได้มาขอความช่วยเหลือ และเหตุการณ์ของวันที่ผ่านมาได้เกิดซ้ำขึ้นอีกครั้งหนึ่ง และพวกท่านจึงได้ละศีลอดด้วยน้ำ

วันที่สามก็เช่นเดียวกัน ในช่วงดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า เชลยศึกคนหนึ่งได้มายังบ้านของพวกท่าน และครอบครัวที่มีเกียรติ มีความเอื้ออาทรและเสียสละนี้ จึงได้เสียสละขนมปังที่เป็นส่วนของตนเองให้แก่เชลยศึกผู้นั้น 

วันรุ่งขึ้นท่านอิมามอะลี (อ.) ได้จูงมือท่านอิมามฮะซัน (อ.) และท่านอิมามฮุเซน (อ.) ไปพบท่านศาสดา (ซ็อลฯ) เมื่อท่านศาสดาเห็นหลานทั้งสองคนอยู่ในสภาพที่สั่นเทาเนื่องจากความหิวโหยอย่างรุนแรง ท่านศาสดา (ซ็อลฯ) จึงสอบถามถึงสาเหตุ ท่านอิมามอะลี (อ.) ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ท่านฟัง ท่านศาสดา (ซ็อลฯ) รู้สึกไม่สบายใจ ทั้งหมดจึงพากันไปยังบ้านของท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ (อ.) ในสภาพเช่นนั้น ท่านญิบรออีล (อ.) ได้ลงมา พร้อมกับนำซูเราะฮ์อัลอินซานมาจากพระผู้เป็นเจ้า ซูเราะฮ์นี้กล่าวยกย่องเชิดชูอย่างมากมายในความเสียสละ (อีซาร) ที่ประกอบไปด้วยความบริสุทธิ์ใจ (อิคลาศ) ของอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) (2)

ในวันนี้มีอะมั้ลหลายประการได้ถูกกล่าวไว้

1. ท่านมัรฮูม “ซัยยิดอิบนิฏอวูซ” ได้อ้างอิงจากท่าน “เชคมุฟีด” (ร.ฮ.) ว่า ในวันนี้เป็นมุสตะฮับให้ถือศีลอด เนื่องจากว่าในวันเช่นนี้ พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงเปิดเผยให้เห็นถึงความประเสริฐและความเหนือกว่าของอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) ของท่านศาสดา (ซ็อลฯ) (3)

2. ในค่ำคืนของวันที่ 25 และช่วงกลางของวันที่ 25 สมควรอย่างยิ่งที่จะให้อาหารและบริจาคทานแก่คนยากจน ถือเป็นการปฏิบัติตามอะฮ์ลุลบัยติ์ (อ.) เหล่านั้น (4)

3. เป็นสิ่งที่สมควรที่ในวันนี้เราจะทำฆุซุล (อาบน้ำชำระร่างการตามศาสนบัญญัติ) เพื่อการซิยาเราะฮ์ และให้ทำการซิยาเราะฮ์ต่อบรรดาท่านอิมาม (อ.) โดยเฉพาะอย่างยิ่งการอ่านบท “ซิยาเราะฮ์อัลญามิอะฮ์” ในวันนี้ เป็นสิ่งที่ดีอย่างยิ่ง (5)

ที่มา http://sahibzaman.com

-----------------------------------        

(1) มิศบาฮุลมุตะฮัจญิด, หน้าที่ 770 ; อิกบาลุลอะอ์มาล, หน้าที่ 529

(2) ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้จากหนังสือตัฟซีรนะมูเนะฮ์, เล่มที่ 25, หน้าที่ 343 เป็นต้นไป

(3) อิกบาลุลอะอ์มาล, หน้าที่ 529

(4) อิกบาลุลอะอ์มาล, หน้าที่ 529

(5) ซาดุ้ลมะอาด, หน้าที่ 368